Co stało się z parą z tego wirusowego, budzącego grozę pocałunku wideo sprawi, że uwierzysz w miłość

"Powiedz kocham Cię.'"

Laura Browning Grant zachęca męża Jonathana Granta do powtórzenia tego zdania. Ona jest filmowanie przy jego łóżku w Centrum Pasterza, Atlanta, Georgia, szpital, w którym dochodzi do siebie po urazie mózgu wywołanym wypadkiem samochodowym, w którym miał miejsce dziewięć miesięcy temu. Po spędzeniu dwóch miesięcy w śpiączce musiał nauczyć się podstawowych zadań, takich jak samodzielne wyżywienie (i połknięcie jedzenia). Mówi także bezsensownie przez 95 procent czasu i według Laury nie jest w stanie samodzielnie chodzić. Jego prognozy są wciąż nieznane.

Niemniej jednak Jon spogląda na Laurę szeroko otwartymi oczami i odpowiada ustami, trzymając palec wskazujący, pinky i kciuk znak słowa, których nie potrafi wydostać: „Kocham cię” w języku migowym.

Ponownie zachęca go: „Kocham cię”. Powiedz głośniej ”.

Oczy Jona pozostają wpatrzone w żonę, a jego czoło jest napięte. „Kocham cię ...” mówi - i tym razem jest to słyszalne. „Więcej” - dodaje.

Chociaż skoncentrowany wyraz Jona nie zmienia się, Laura wybucha z radości.

„Aw! kocham ty więcej! ”, mówi.

„Tak, robisz” - odpowiada Jon, zanim film się wyciszy.

---

Ta rozmowa między Jonathanem (Jon), 36-letnim Navy SEAL, a Laurą, 33-letnim instruktorem Pilates, została wyświetlona ponad milion razy po tym, jak Laura opublikowała ją na Instagramie (@laurabpilates) pod koniec listopada. To nie był jej pierwszy ani najczęściej oglądany film: od czasu wypadku dzieli się aktualizacjami na temat postępów męża, używając hasztagu #StayStrongJonnyGrant. W lipcu ukazał się klip, w którym Jon zamierza pocałować Laurę po raz pierwszy od miesięcy wirusowy. Od tego czasu kilka innych filmów opublikowanych przez Laurę - w tym najnowszy Jon obserwuje padający śnieg - uzyskały ponad milion wyświetleń. Cosmopolitan.com spotkało się z Laurą, aby zobaczyć, jak ona i Jon radzą sobie offline:

Jak zmienił się stan Jona w ciągu ostatnich sześciu miesięcy?

Nastąpił pewien postęp i regresja. Jest bardziej świadomy swojego otoczenia i bardziej przypomina sobie rzeczy - na przykład, kiedy odwiedzają go członkowie jego drużyny Navy SEAL, pamięta je.

Ale ponieważ część jego mózgu, która wysyła sygnał do poruszania określonych części ciała, została uszkodzona i [wciąż] goi się, jest w 100% zależny [od innych]: nie może usiąść sam bez upadku plecy. Może stać z pomocą, odkąd około dwa miesiące temu przeszedł operację lewego Achillesa, aby naprawić problem stopy związany z urazem mózgu. Robimy kilka kroków tu i tam, ale on jest bardzo sfrustrowany, więc nie byliśmy w stanie tego zrobić. Myślę, że to dlatego, że to takie przeciążenie - masz Navy SEAL, który mógłby zrobić wszystko i wszystko, a teraz zabrałeś mu każdą umiejętność, a on nie może przekazać swoich potrzeb. Kiedy bierze udział, może stać silniejszy [niż na wideo z pocałunkiem], obciążając obie nogi.

Co z jego umiejętnościami komunikacyjnymi - czy były jakieś ulepszenia?

Jego głos był lekkim szeptem od czasu wypadku, który lekarze powiązali z jego uszkodzeniem mózgu, ponieważ hałas wymaga koordynacji. Około czterech tygodni temu przeszedł bardzo inwazyjną operację usunięcia blizny z szyi, do której włożono rurkę oddechową. Celem było złagodzenie bólu i problemów z przełykaniem, ale także oczyściło drogę przepływu powietrza, a tydzień później głos Jona wrócił... chociaż w większości wygłupia słowa, które nie mają sensu.

Jon ma ekspresyjną afazję, niezdolność do porozumiewania się. To bardzo, bardzo trudne, ponieważ jego lekarze myślą, że ma myśli w głowie i mogą zrozumieć, co mówią wokół niego ludzie. Ale [on] nie może, w żadnej formie ani formie, wskazać czy powiedzieć tak lub nie, powiedzieć, czego potrzebuje. Kiedy Jon myśli, że jego słowa mają sens, jego głos staje się coraz głośniejszy gdzie wścieka się w odpowiedzi na najdrobniejsze rzeczy, jak jego skarpeta spadająca w połowie jego stopa. To tak, jakby utknął w ciele. Czasami wytrwa w niektórych słowach - powie wszystko.

Bardzo rzadko ma pełny sens - kilka razy w tygodniu, jeśli w ogóle, i uważamy, że może to być refleksyjna reakcja na zapamiętywanie tego, co ludzie sobie mówią. To tak, jakby nawet o tym nie myśli.

Jak możesz powiedzieć, że stary Jon wciąż jest obecny?

Jego refleksyjne reakcje naprawdę pokazują jego osobowość - jest introwertykiem, ale ma poczucie humoru, które pojawia się znikąd. Pewnej nocy jedna z jego pielęgniarek powiedziała mu: „Myślę, że twój brzuch robi się trochę większy”. I powiedziałem: „Nie mów mu tego. To da mu kompleks ”, a Jon odpowiedział:„ Nie zrobi tego ”. Raz powiedziałem:„ Jesteś taki słodki ”, a on odpowiada:„ Tak, nie masz pojęcia ”.

Takie chwile mogą sprawić, że mój dzień. Zawsze kochałem Jona, ale to sprawia, że ​​naprawdę pragnę być z nim [starym]. Jest tam, po prostu jego mózg wciąż się goi.

Spędziłeś dziewięć miesięcy z dala od domu w Karolinie Północnej, przy łóżku Jona. Emocjonalnie, jak sobie z tym radzisz?

Jestem wyczerpany emocjonalnie, ale nie płaczę [tak] często [jak] zwykłem i mam spokój z tym, co się dzieje. Wynająłem umeblowane mieszkanie ćwierć mili od Shepherd Center, aby móc spędzać każdy dzień z Jonem, ale doradcy z centrum rehabilitacji mówi, że robię wszystkie właściwe rzeczy - na przykład robię przerwy na jogę, pilates lub bieganie, i od czasu do czasu wychodzę na zewnątrz czas. Po tym jak Jon zasypia w nocy i wracam do mieszkania, biorę gorącą kąpiel, żeby się uspokoić. Pod koniec dnia wciąż jest wiele do zrobienia. Brak możliwości rozmowy z mężem jest wyczerpujący emocjonalnie. Chcę go tylko zabrać do domu - czuję, że przebywanie w otoczeniu, które pamięta, może pomóc mu wpaść w wyżłobienie, które promuje większy postęp, ponieważ jest tak poruszony ze wszystkimi oprócz mnie.

Kiedy lekarze Jona myślą, że będzie mógł wrócić do twojego domu w Karolinie Północnej?

Trudno jest przewidzieć, ile czasu zajmuje wyleczenie urazów mózgu, ale specjaliści twierdzą, że na razie musi pozostać na odwyku. Nasz dom i tak nie jest gotowy, ponieważ będzie wymagał dużo pracy, aby Jon mógł go udostępnić. Mamy ukryte pieniądze Przejdź do strony Fund Me do renowacji i opieki długoterminowej. Mamy szczęście, że wojsko powinno pokryć 100 procent wydatków medycznych, które do tej pory poniósł Jon.

Czy w ogóle wpłynęło to na twoje życie, odkąd twój filmik z pocałunkami stał się popularny?

Jon i ja zatrzymaliśmy się wokół szpitala przez ludzi, którzy go widzieli, ale ogólnie rzecz biorąc, to doświadczenie dało mi większe poczucie celu. Po tym, jak film stał się wirusowy, dostałem setki e-maili i wiadomości na Instagramie i nadal je otrzymuję. Ludzie mówią, że mój pozytywny nastrój sprawia, że ​​wierzą, że wciąż są dobrzy ludzie, że widzenie mnie i Jona sprawia, że ​​znów wierzą w miłość lub że ich inspirowałem. Czasami, gdy jestem na dole, wracam i czytam te wiadomości.

Jak radzisz sobie z negatywnymi odpowiedziami na swoje posty?

Na szczęście jest to tylko jedna na kilkaset wiadomości. Ludzie mówili mi: „Jon nienawidziłby, że tak go opublikowałeś” i oskarża mnie o [używanie Jona], aby uzyskać więcej polubień i poglądów, aby zarobić więcej w Pilatesie. To naprawdę bolesne, ponieważ nie mam zamiaru zarabiać na Instagramie, a ja przestałem uczyć Pilatesa bycia z Jonem. Staram się nie przejmować tym, co myślą inni - to tylko nasza historia.

Ten wywiad został zredagowany i skrócony.