Zaburzenia dysmorficzne przedmiesiączkowe

„Wściekłość zawsze była moim najgorszym objawem, mam ją tak długo, jak pamiętam”, mówi Emily-Jane Yates. „Jest bardzo wybuchowy. W jednej chwili wszystko będzie dobrze, aw następnej będę krzyczeć na wszystkich.

„Czułbym się gwałtowny, a moje dłonie zwinęły się w pięści. Nigdy nie przekroczyłem granicy, by kogoś skrzywdzić, ale musiałem się kontrolować, co byłoby tak frustrujące. Skierowałbym agresję w swoją stronę, uderzając się i wyciągając włosy, nawet na środku ulicy. W mojej głowie rozległ się głos mówiący, że wyglądam na szalonego i przestać, ale nie mogłam. Nie miałem kontroli nad tym, co właściwie robiłem ”.

25-letnia Yates doświadczyła tak ogromnej furii od 13 roku życia, kiedy zaczęła miesiączkę. Rozpoczyna się w dniu, w którym owuluje, około dwa tygodnie przed terminem porodu, i trwa aż do uzyskania miesiączki.

„W dniu jajeczkowania możesz prawie zagwarantować, że będę mieć złe nastroje. Czuję w piersi gniew, który nie ustępuje przez następne dwa tygodnie. Gdy tylko krwawię, wszystko jest w porządku, zmywa się i mam się dobrze przez dwa tygodnie. ”

Yates ma PMDD, zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe, rodzaj ciężkiego zespołu napięcia przedmiesiączkowego, który obejmuje objawy takie jak depresja, ekstremalne gniew, lęk, ataki paniki, zmniejszone zainteresowanie zwykłymi czynnościami lub związkami, niska samoocena i samobójstwo myśli. Następnie pojawiają się objawy fizyczne, takie jak wzdęcia, tkliwość piersi, ekstremalne zmęczenie, bóle stawów oraz bóle głowy i migreny.

Wiele kobiet do pewnego stopnia doświadcza zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Może różnić się od płaczu do filmu, w którym normalnie byś nie płakał przyciąganie do partnera bardziej niż zwykle. Może również przybrać ekstremalną formę wpływającą na życie, taką jak PMDD.

Dr Nick Panay, konsultant ginekolog i przewodniczący krajowe stowarzyszenie na rzecz zespołu napięcia przedmiesiączkowego (NAPS)powiedział ELLE UK że PMDD jest jedną z postaci ciężkiego zespołu napięcia przedmiesiączkowego, która jest sklasyfikowana w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM-V).

Przełomowe badanie opublikowane na początku roku przez Narodowy Instytut Zdrowia znaleziono dowody sugerujące, że stan jest genetyczny.

„Niedawne odkrycie genu PMDD potwierdza hipotezę, którą wysunęliśmy przez wiele lat, że PMS / PMDD występuje nie z powodu nieprawidłowości hormonalnych per se, ale ponieważ niektóre kobiety cierpią na depresję (i inne objawy) z powodu genetycznej wrażliwości na zmiany poziomów hormonów, które występują u każdej kobiety ”, dr Panay mówi.

„Obecnie istnieje konkretny dowód na to, że ciężki PMS / PMDD jest prawdziwą chorobą o podłożu organicznym, która, miejmy nadzieję, przekona tych, którzy uważali to za wygodną wymówkę”.

Dla oka zewnętrznego wydaje się to zaskakujące. Jak naturalny proces, którego połowa ludzi na planecie zwykle doświadcza w pewnym momencie swojego życia, może powodować tyle psychicznych i fizycznych ból?

Dla Yatesa utrudniało jej to życie od 12 lat, nawet powodując utratę „wymarzonej pracy” i możliwość do pracy w niepełnym wymiarze godzin z powodu ostrych migren i intensywnego zmęczenia, które sprawia, że ​​jazda samochodem jest niesamowita niebezpieczny. Pewnego razu, podczas ataku PMDD, zasnęła na niektórych światłach.

Wraz z gniewem doświadczyła paranoi. „Nigdy nie chodziło o nic konkretnego, miałem wrażenie, że ludzie mnie zaatakują. Bałbym się ludzi na ulicy ”.

Planowała dwa razy odebrać sobie życie z powodu myśli samobójczych, które nękały jej umysł w ciągu tych dwóch tygodni.

„W ciągu tygodnia poprzedzającego miesiączkę wydaje się, że nie warto żyć dalej, wiedząc, że to się skończy, ale w przyszłym miesiącu będzie tak samo. Byłem aktywnie samobójczy tylko raz lub dwa razy, kiedy faktycznie miałem plan, ale bardziej chodzi o chodzenie i mówienie sobie, że „chcę umrzeć”. Myślałem, że to rozwiąże wszystkie moje problemy ”.

Przeciwnie, w okresie od pierwszego dnia okresu Yatesa do rozpoczęcia owulacji jest „zupełnie inną osobą”.

„Jestem bardzo towarzyski i rozmowny, bardziej czuły i kochający z moim chłopakiem, proaktywny w usuwaniu psów. Całe moje ciało unosi się i czuję się lżejszy. Czuję się bardziej duchowo i dbam o siebie. Jem, piję i dbam o siebie lepiej i lepiej traktuję ludzi. Wszystko jest o wiele bardziej pozytywne.

„Rzadko mam zły humor w ciągu tych dwóch tygodni. Świat mógłby rzucić we mnie wszystkim i poradziłbym sobie z tym, jestem superwomanem w ciągu tych dwóch tygodni. Potem nadchodzi dzień owulacji i całe moje ciało staje się ciężkie. ”

Historia PMDD Yatesa ma wspólną trajektorię znalezioną wśród osób z tą chorobą (szacuje się, że ta liczba waha się w granicach 2-8% kobiet). Jako nastolatka jej matka zabrała ją do lekarza ze względu na jej „nastrój” i zalecono jej olej z wiesiołka, aby pomóc w PMS, co pomogło „trochę”.

Następnie, w wieku 17 lat, wróciła do lekarza i zdiagnozowano u niej depresję. Przepisano jej leki przeciwdepresyjne, które pomogły złagodzić objawy, ale fakt, że był to stan fizyczny z cyklicznymi nawrotami objawów, nie został zauważony przez lekarzy.

To chłopak Yatesa po raz pierwszy zauważył związek między tym, jak zmienia się jej ciało i umysł, a cyklem miesiączkowym, po tym jak z nią mieszkał i zauważył wzór.

„Po jednym krachu powiedziałem mu:„ Nie wiem, dlaczego tak się dzieje ”, a on po prostu powiedział:„ Cóż, zdaje się to zdarzać co miesiąc, skarbie ”.

Wraz ze swoim partnerem zaczęła prowadzić dziennik symptomów i zajrzała do PMDD. Uzbrojona w badania udała się do swojego lekarza, który nigdy nie słyszał o tym stanie, ale na szczęście chętnie go wysłuchał. Przepisano jej leki przeciwdepresyjne, aby złagodzić objawy psychiczne, i rozpoczęła kurs poznawczej terapii behawioralnej, która pomogła kontrolować myśli samobójcze, wściekłość, lęk i depresję.

Fakt, że zarówno lekarz, jak i terapeuta Yatesa nigdy nie słyszeli o PMDD, pokazuje, jak mało znany jest ten stan. Jednak, jak pokazuje jej historia, nie odrzucanie jej jako „problemów kobiecych” i słuchanie pacjenta jest kluczem do pomocy cierpiącym.

Laura Murphy, również pacjentka PMDD i współzałożycielka Błędne koło, mówi 66% pacjentów z PMDD zdiagnozowało się przez Google. Ciężar nie powinien spoczywać na pacjencie w celu uzyskania pomocy w tak wyniszczającej chorobie, która ma tak duży wpływ na ich życie. Dr Panay twierdzi, że przyczyną tego jest częściowo brak finansowania i edukacji zarówno dla profesjonalistów, jak i społeczeństwa w tej dziedzinie.

Ten brak wykształcenia powoduje, że tak wiele kobiet cierpiących na tę chorobę zostaje źle zdiagnozowanych, często z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, uogólnionym lękiem lub depresją, lub po prostu w ogóle nie zdiagnozowanych. Rola cyklu miesiączkowego jest niezbędna do postawienia diagnozy, ponieważ istnieje szereg ukierunkowanych metod leczenia PMDD, w tym terapii hormonalnej, metody antykoncepcyjne, takie jak pigułka, plaster lub cewka oraz leczenie GnRH, hormony syntetyczne, które powodują przejściową menopauzę poprzez zmniejszenie estrogenu produkcja. Wszystkie te metody, które różnią się w zależności od kobiety i jej doświadczenia, mają na celu stłumienie fluktuacje hormonów, które wywołują objawy i tworzą „ciągłe środowisko hormonalne”, według Dr. Panay.

Brak świadomości w tej sprawie spowodował, że Murphy, która osiem tygodni temu przeszła całkowitą histerektomię w celu leczenia swojego PMDD, na początek Błędne koło, grupa wsparcia PMDD dla kobiet dotkniętych chorobą. Zrobiła to po uruchomieniu Brytyjska grupa wsparcia PMDD na Facebooku, prywatna grupa dla osób cierpiących z Wielkiej Brytanii, która obecnie liczy 1700 członków.

„Dodawałem wszystkie nowe kobiety do grupy i rozmawiałem z nimi, a wkrótce stało się to naprawdę widoczne nadchodzi ta sama historia: że kobiety były u lekarza i zostały zwolnione, ”ona mówi. „Lub, podobnie jak ja, kobiety szły przez lata do piekła, a potem przypadkiem natknęły się na PMDD i miały„ żarówkę ” za chwilę.' Kobiety są w depresji, ich życie jest w strzępach, tylko trzymają się partnerów i miejsc pracy, a mimo to są usuwane jeszcze raz."

Zarówno Murphy, jak i Yates wierzą, że ciągłe nieporozumienie i błędna diagnoza PMDD ma coś wspólnego z przenikającymi się tabu wokół okresów, zdrowia psychicznego i zdrowia kobiet.

„PMDD stoi mocno w środku miesiączki, zdrowia psychicznego i zdrowia kobiet” - wyjaśnia Murphy. "Tak było tylko w tym tygodniu w prasie, że PMS „nie istnieje”dodając paliwo do ognia, że ​​kobiety są „histeryczne”, jeśli chodzi o zdrowie. Nie ufamy, że znamy nasze własne umysły i ciała ”.

Obie kobiety uważają również, że powikłania, które mogą wynikać z menstruacji i zdrowia kobiet, takie jak PMDD, PMS, policystyczny jajnik Zespół i endometrioza powinny być nauczane w szkołach, aby młodzież mogła wychwycić wszelkie objawy, które są niezwykłe im.

Od czasu zdiagnozowania życie Yatesa drastycznie się poprawiło. "Musiałem lepiej dopasować się do mojego cyklu miesiączkowego. Leczenie poprowadziło mnie ścieżką duchowości, której się nie spodziewałem. Zawsze byłem zwolennikiem łamania tabu menstruacji i teraz czuję się o wiele bardziej pozytywnie nastawiony do własnego cyklu miesiączkowego.

„Wiem, że miesiączki są niewygodne dla wielu kobiet, ale teraz nie mogę się doczekać. To zawsze jest dla mnie dobre. ”

po więcej informacji odwiedź NAPS, Fundacja Gia Allemand lub Błędne koło.

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, może być zagrożony samobójstwem, natychmiast szukaj pomocy. Nie jesteś sam. docała amerykańska infolinia zapobiegania samobójstwom pod numerem 800-273-TALK (8225), zadzwoń pod 911 lub zadzwoń przyjaciela lub członka rodziny, który pozostanie z tobą do czasu przybycia ratownika medycznego, aby ci pomóc.