Wywiad z sędzią olimpijskim Tonya Hardinga

Audrey Williams, kanadyjska sędzia podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1994 roku, nie widziała złamanej koronki Tonyi Harding na własne oczy, ale była przy stole, gdy Tonya ze łzami wślizgnęła się, by powiedzieć o wydanej przez siebie decyzji na zewnątrz. „Po prostu nie mogłem uwierzyć, że to zrobi” - mówi przez telefon Williams. W tym czasie wielu postrzegało załamanie Hardinga jako karmę: Mimo to rywalizowała na igrzyskach olimpijskich być może pomógł jej byłemu mężowi (Jeffowi Gillooly) i ochroniarzowi (Shawn Eckhardt) zaplanować atak na Nancy Kerrigan. T.on jest tym, co dostaje.

Ale aby zobaczyć chwilę przedstawioną w Craig Gillespie Ja, Tonya, biografia z czarnej komedii, w której Harding jest postacią współczującą, a nie „czarnym śmieciem”, scena jest tragiczna. Harding był wyjątkowym sportowcem, który dostał się na igrzyska olimpijskie, mimo że był biednym licealistą, z rzekomo obelżywą mamą i mężem. To był dla niej koniec drogi. Zajęła ósme miejsce (Kerrigan zajęła drugie miejsce), a następnie została dożywotnio zablokowana w amerykańskim Związku Łyżwiarstwa Figurowego. (Przyznaje się do winy za utrudnianie ścigania, ale utrzymuje, że do tej pory nie wiedziała o ataku na Kerrigan).

Williams, która dzisiaj kończy 85 lat, jeszcze nie widziała filmu (mówi, że prawdopodobnie pojedzie do Bożego Narodzenia), ale jest świadoma, że ​​znów pojawiła się publicznie zainteresowanie „incydentem”. Tutaj dzieli się wspomnieniami z Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1994 r., Które były jej pierwszym sędzią olimpijskim, i dzieli się przemyśleniami na temat Harding.

Kiedy pojawiło się pytanie, czy Tonya była zamieszana w atak na Nancy, czy uważasz, że powinna była mieć możliwość udziału w igrzyskach olimpijskich?

Uznałem, że nie powinno się jej na to pozwolić, i pamiętam, jak wszyscy mówiliśmy, że Stowarzyszenie Łyżwiarstwa Figurowego USA powinni byli zatrzymać go w zarodku, a potem pozostawili to Komitetowi Olimpijskiemu, aby spróbować go zatrzymać, i zrobili to nic. Trwa to trochę dalej, ale kiedy dotarliśmy na igrzyska olimpijskie, było wielu sportowców, którzy z pewnością nie zwrócili na siebie uwagi ze względu na Kerrigan i Tonyę Trudna wpadka i to było naprawdę smutne, ponieważ był norweski łyżwiarz, który bił rekordy każdego dnia i prawie nie zwracał na to uwagi, a to sprawiło, że wszyscy trochę zirytowany.

Jak dokładnie śledziłeś karierę Tonyi przed rokiem 94?

Widziałem Tonyę na Skate America w San Francisco, a ona naprawdę dobrze jeździła. Nie jestem pewien, gdzie ona [umieściła], ale na pewno medale. Potem byłem sędzią w Skate America w Dallas, a ona tęskniła za swoim potrójnym toporem, a ona podeszła [i] powiedziała, że ​​jej ostrze jest luźne. Nie czułem żadnej słabości na ostrzu. I dałem to mężczyźnie z międzynarodowego związku łyżwiarskiego, który tam był, i powiedziałem: „Spróbuj.” I powiedział: „Pozwólmy ma jeszcze jedną szansę. ”Więc wpadła na tę sztuczkę, a kiedy to zrobiła na igrzyskach olimpijskich, po prostu nie mogłem uwierzyć to.

Co rozumiesz przez „na tę sztuczkę”?

Ostrze było luźne albo sznurowadło, słaba łyżwa albo słabe ostrze. Widziałem ją tylko dwa razy, ale wiem, że robiła to innym razem - albo jej sukienka, albo łyżwy albo koronka [miała problem]. I to była koronka na olimpiadzie.

Ta scena z koronką pojawia się w filmie i jest tak dramatyczna, że ​​musiałem wrócić i obejrzeć wideo pamiętać, czy to naprawdę tak dramatyczne w prawdziwym życiu.

Tak było. Po prostu nie mogłem uwierzyć, że to zrobi. I nie wierzyłem, że jej koronki zostały złamane. Nie mogę szczerze powiedzieć, nigdy tego nie widziałem. Byłem sędzią numer osiem, więc nie byłem sędzią. Widziałem, jak unosi nogę. Nie zrobiła żadnej różnicy w sposobie, w jaki ona [jeździła]; tak naprawdę nie jeździła zbyt dobrze. Nie włączyła swojego potrójnego topora, więc nie zmieniło się to, gdzie ją miałem. Nie pamiętam, gdzie ją umieściłem, ale chyba około ósmej.

Czy byłeś przygotowany na burzę medialną na igrzyskach olimpijskich?

Nie! Pierwsza praktyka była niewiarygodna. Przywieźli 747 ponad reporterów, dziennikarzy i to było w dniu, w którym mieli filmy które były w rurze, więc zabrzmiało to jak wojna, z tymi rurami wyrzucanymi na ziemię i wszyscy chodzenie kliknij, kliknij, kliknij. To było bardzo frustrujące. Dla łyżwiarzy, sędziów, ludzi, którzy je prowadzą. Z pewnością nie chcieli pogodzić się z całym bezpieczeństwem.

Czy obawiasz się, że odwróci to uwagę od twojej zdolności do sprawiedliwego oceniania?

Nie, ponieważ jako sędzia jesteś przygotowany na wszystko i nie sądzę, żeby miało to wpływ na mój osąd.

„I, Tonya” oferuje współczujący pogląd na Tonyę, który był kierunkiem rozmowy w ciągu ostatnich kilku lat - była też cena złota ESPN. Czy osobiście odczuwasz współczucie dla Tonyi?

Cóż, podziwiałem ją, ponieważ nauczyła się jeździć na łyżwach w centrum handlowym. W tym centrum handlowym byli dobrzy trenerzy, ale to dość trudne, nie mając zaplecza treningowego, gdy wszyscy inni łyżwiarze mieli prawdziwe zaplecze treningowe. Więc zawsze czułem: „O rany, zrobiła to naprawdę bardzo dobrze”. Nie mogę powiedzieć, że mam dla niej współczucie, ponieważ pozwoliła, by tak się stało, i zraniła wielu ludzi.

Nasza dziewczyna [kanadyjska łyżwiarka Josée Chouinard], była łyżwiarką po Tonyi. [Skaterowie] nadrabiają harmonogram, co zamierzają zrobić, w kilka minut. Cóż, Tonya musiała zdjąć łyżwy [a Chouinard został wysłany na łyżwy przed Tonyą]. Tak więc zmieniła cały jej wzór i zmieniła wzór nie tylko dla niej, ale dla kilku łyżwiarzy podążających za nią.

Jest jedna część filmu, w której Tonya podchodzi do sędziego i pyta, dlaczego nie dostaje lepszych ocen, i powiedział jej, że nie ma takiego zdrowego wizerunku ani rodziny, jaką chcieliby reprezentować kraj.

Oooh, to okropne. To nie tak. Przepraszam, nie widzę tego sędziego. Pytano mnie wielu łyżwiarzy [dlaczego nie osiągnęli lepszych wyników] oraz rodzice, a ty stoisz tam i mówisz im - ale nie chodzi o coś takiego, tylko o to, co wydarzyło się na lodzie. Twój skok nie był wystarczająco wysoki, nie miałeś wystarczająco dużo skoków, twoja przewaga nie była dobra, cokolwiek. Starasz się być z nimi jak najszczerszy. Powiedz, że jeździ na łyżwach do „Rhapsody in Blue” i ma na sobie fioletową sukienkę - dlaczego nie mieć niebieskiej sukienki? Zrób kompletny pakiet. Nie sądzę, że Tonya tak naprawdę kiedykolwiek to zrobiła.

Powiedzmy, że Nancy nigdy nie została zaatakowana, a Tonya jeździła najlepiej, jak mogła jeździć na deskorolce: Czy sądzisz, że była nadzieja, że ​​Tonya zdobędzie złoty medal na olimpiadzie?

Nie. Było zbyt wielu lepszych łyżwiarzy. Ale była w pierwszej dziesiątce. Myślę, że zaczęliśmy od prawie 40 [skaterów], więc to niesamowite.

Czy uważasz, że Tonya zasłużyła na zakaz prowadzenia łyżwiarstwa figurowego?

Tak. Kiedy jej partner lub przyjaciel zatrudnił kogoś, kto uderzył Nancy, zdecydowanie tak. Nie zdobywasz przyjaciół i nie wywierasz na nich wpływu. I myślę, że właśnie to musimy zrobić, aby inni ludzie nie wychodzili i nie robili tego.

Czy nie mogła po prostu pójść do więzienia?

Tak, ale i tak była skończona. Była u szczytu kariery. Do czasu, gdy nadeszły Igrzyska Olimpijskie, Tonya nie miała iskry, którą miała, gdy była młodsza.

Myślisz, że społeczność jeździła dostała sprawiedliwy strzał?

Ja robię. Ponieważ dotarła na olimpiadę. Wielu łyżwiarzy nigdy się tam nie zbliża. Więc nie mogła się powstrzymać. Dotarła tam.

Tonya utrzymuje do dziś, że nie wiedziała nic o ataku z góry. Wierzysz w to?

Po prostu nie wiem. Nie mogę szczerze powiedzieć w ten czy inny sposób. Mam nadzieję, że nie. Ale nie mogę powiedzieć, że nie. Nigdy się nie dowiemy.

Ten wywiad został zredagowany i skrócony.