Historia Geiser Grand Hotel w Baker City, Oregon

Kiedy Geiser Grand Hotel został otwarty w 1889 roku, Baker City w stanie Oregon było znane jako „Queen City of the Mines”, co stanowi ukłon w stronę gorączki złota w tym regionie. Włoski budynek z wydobywanego tufu wulkanicznego, budynek zawierał technologię, o której właściwie nie słyszano na dzień: windę, trzecią zbudowaną na zachód od rzeki Missisipi. Była czteropiętrowa wieża zegarowa i 200-metrowa kopuła narożna. Balkon na drugim piętrze wychodził na marmurowe podłogi jadalni, kryształowe żyrandole i mahoniowe panele z Hondurasu. Wysokie górne światło przesączało się przez witrażowy sufit.

Inwestor górniczy Albert Geiser kupił nieruchomość na przełomie wieków i otworzył ją ponownie pod obecnym pseudonimem w 1902 roku. We wczesnych dniach wielki było miejscem, w którym zamożne kobiety i panowie mogli widzieć i być widziani, a jedna szczególna postać „Babcia” Annabelle upewniła się, że ma należne jej miejsce w tłumie. Przewodniczyła hotelowi ze swojego na stałe zarezerwowanego krzesła w barze. Można sobie wyobrazić, że ta elegancka dama robi wielkie wejście w drodze ze swojej rezydencji w pokoju 302, kopuły pod wieżą zegarową. W rzeczywistości współcześni goście twierdzą, że właśnie to widzieli: piękna wiktoriańska kobieta ubrana w niebieską suknię, schodząca po schodach i znikająca w ścianie. Wygląda na to, że Annabelle nie zamierza opuścić miejsca uznanego przez „za najszczęśliwsze miejsce w kraju”

Artykuł w gazecie z 1906 r.

Lady in Blue nie jest jedyną niesamowitą obecnością w Grand. Istnieją doniesienia o dziewczynie z saloonu związanej z czerwonym stanikiem, który pochyla się nad balustradą balkonu, dawno nieistniejącą kowboj, który czatuje patronów w barze, mała dziewczynka, która błąka się po trzecim piętrze i klapa z Lata dwudzieste Podejrzewa się, że Annabelle przenosi biżuterię gości i skubie przekąski podczas snu, ale jej obecność jest najczęściej odczuwalna w barze - jako szczypta fanaberii każdego, kto ośmieli się w niej usiąść krzesło.

W hotelowej piwnicy podziemne okna otwarte na podziemne tunele sięgają złota szał lat 80. XIX wieku, kiedy Baker City zarumienił się z przybyszami z nowymi pieniędzmi szukającymi miejsc wydaj to.

„Tunele prowadziły do ​​domów publicznych” - mówi Denny Grosse, który prowadzi codzienne wycieczki po duchach w hotelu. (Jej córka jest właścicielem.) „Dali przepustkę chińskim imigrantom, którym w nocy nie wolno było wychodzić na ulice. Były przydatne podczas silnego śniegu i dobrze nadawały się do picia wódki podczas prohibicji. Grosse dodaje, że w większości łączyli mężczyzn z burdelami. „Baker City było niegdyś stolicą burdelu na zachodzie, a nawet miało„ podatek od dziwek ”, który płacił za latarnie.

Tak zachowana przeszłość daje Atlantic Paranormal Group (TAPS), gospodarze programu telewizyjnego Łowcy duchów, dużo do zrobienia. Badacz i członek TAPS Marie Cuff kieruje zespołem, który regularnie prowadzi dochodzenia w Grand. Ich misją jest zebranie dowodów na zjawiska paranormalne przy użyciu metod naukowych: prowadzą podwójnie ślepe badania w celu ograniczenia stronniczości i używają sprzętu, takiego jak kamery wideo i urządzenia rejestrujące. „Nigdy żadnych gadżetów, takich jak duchy lub niedźwiedzie boo, które kuszą duchy” - mówi Cuff. Ich dochodzenia są zawsze bezpłatne i na żądanie.

„Przechwytujemy dowody w Geiser Grand. Dlatego wracamy - mówi.

„Jestem nowy i jestem sceptyczny”, członek zespołu zgłosił się na ochotnika podczas ostatniego wywiadu, „Może to zbieg okoliczności, ale…” imię „Wayne” przyszło do niego podczas śledztwo w Grand, raz za razem przez trzy godziny, „Wayne”. Trzy dni później znalazł Wayne'a w opowiadaniu: Wschodząca gwiazda muzyki country, nazwana „Wykonawca roku” w Nashville w 1998 roku 18-letni Presley Wayne zmarł z powodu tajemniczego postrzału w głowę następnego dnia po swoim występie w Geiser Wielki. „Prawdopodobnie zbieg okoliczności, ale nie mogę tego zapomnieć” - mówi członek zespołu, który poprosił o pozostanie bezimiennym.

Właścicielka Barbara Sidway, która kupiła nieruchomość w 1993 r. Wraz z mężem Dwightem, spędzając na remoncie cztery lata i 7 milionów dolarów, przyznaje, że duch, najprawdopodobniej dlatego, że „większość obserwacji ma miejsce około północy i do tego czasu zasnę” - wyjaśnia, dodając, że duchy Wielkiego są „zabawne, a nie straszny."

Amy Venezia ma inne zdanie. Mieszkająca w Oregonie, Venezia podróżuje po kraju jako profesjonalny medium, ktoś, kto komunikuje się z duchami. Podczas wigilijnego pobytu w Geiser Grand doświadczyła czego ona opisuje jak ciemna masa unosząca się przy jej łóżku. „Jestem bardzo przyzwyczajona do duchów i nie boję się zbyt wiele, ale był to bardzo stary, silny duch, inny rodzaj bytu, a nie typowe połączenie” - mówi. "Byłem przerażony."

Teraz, zastanawiając się nad swoim spotkaniem, Venezia mówi: „Duch był jak duży pies, który nie zna swojej wielkości, kiedy rzuca się na ciebie. To było dla mnie za dużo. Z czasem jednak widzę, że zabrało mnie to na głębszy poziom i to dobrze. Nie ma wątpliwości, że hotel jest nawiedzony ”.

Śledź Country Living on Pinterest.