Jakie są Idy marca?

Jeśli uważasz, że wyrażenie „Strzeż się Idy marca” brzmi nieco złowieszczo, nie jesteś sam. Fraza jest najbardziej znana z tego, że pojawia się w tekście tragedii Williama Szekspira Juliusz Cezar, gdzie wskazuje na ostateczne zabójstwo rzymskiego dyktatora. Kiedy wróżbita ostrzega go: „Strzeżcie się Idy Marca”, Cezar lekceważy ostrzeżenie, ostatecznie płacąc ostateczną cenę. Jednak z wyjątkiem nieszczęścia Cezara nie ma z natury złowrogiego znaczenia tego wyrażenia. To po prostu data w rzymskim kalendarzu.

Starożytna kultura nie liczyła dni od pierwszego do ostatniego każdego miesiąca. Zamiast tego śledzili czas, używając trzech ustalonych dat: Kalendarzy na początku miesiąca, a następnie Nones wokół siódmego i Ides, które miały nastąpić w dzień pełni księżyca, w środku miesiąc. Pozostałe dni były liczone jako grupa przed następnym nazwanym dniem. Na przykład w marcu Ides przypada na 15; dni od 8 do 14 były po prostu określane jak przed Ides. Chociaż nie jest niepomyślny,

Idy marcowe były wciąż znane Rzymianom- w tym dniu odbyły się różne festiwale religijne, które wykorzystano również jako termin uregulowania długów.

I tak było w sztuce Szekspira faktyczny dzień w 44 r.p.n.e. prawdziwy Cezar został zamordowany. Według greckiego biografa i eseisty Plutarcha, Cezar naprawdę było poinstruowany, aby wystrzegał się Ides of March. Zamiast tego kontynuował spotkanie z Senatem Rzymu, gdzie został zadźgany przez śmierć 60 spiskowcom. Ich zamiarem było powstrzymanie jego dążeń do władzy i przywrócenie Republiki Rzymskiej, ale zamiast tego kraj pogrążył się w wojnie domowej. W końcu Oktawian, dziadek Cezara i adoptowany spadkobierca, powstanie z chaosu jako August, pierwszy cesarz Rzymu. Republika została na zawsze utracona.

Tam są inne niesławne wydarzenia, które miały miejsce 15 marca, od cara Mikołaja II abdykującego rosyjski tron ​​w 1917 r. - co doprowadziło do śmierci jego i całej jego rodziny w rok później - do nazistowskich żołnierzy przejmujących kontrolę nad Czechosłowacją w 1939 r. Ale dzięki niewielkiej pomocy najsłynniejszego dramaturga na świecie, żaden inny incydent nie skazał 15 marca na jego złowrogą reputację, podobnie jak zabójstwo Juliusza Cezara.