Nudny kaszel tej kobiety właściwie sygnalizował rzadki nowotwór

Nigdy nie przepadałem za czymś takim jak kaszel, więc kiedy zacząłem doświadczać takiego, który wydawał się szczególnie uporczywy, pomyślałem, że to dopiero początek twojej typowej choroby. W 2017 roku była późna jesień i wtedy dużo podróżowałem. Wszyscy wokół mnie byli zachorować, więc doszedłem do wniosku, że w końcu mnie też dopadło.

Mój chłopak, Jason i ja właśnie wróciliśmy z podróży do Europy, więc pomyślałem, że może nie do końca zasnąłem. Gdy zima mijała, przepracowywanie się i wakacje pochłaniały większość mojego czasu, więc zignorowałem fakt, że mój kaszel wciąż był obecny na początku nowego roku. Czułem się dobrze, moja energia była świetna i nie myślałem o tym zbyt wiele. Moje ciało odbiło się.

Ale kaszel nie zniknął. Pod koniec lutego 2018 r. Kaszel stał się wyjątkowo uporczywy i czuł się znacznie gorzej. Kaszlałem wszystko czas - za każdym razem, gdy się śmiałem lub miałem długą rozmowę. Starałem się unikać połączeń konferencyjnych w pracy, ponieważ kiedy zacząłem rozmawiać, nie mogłem przestać kaszleć. Potem zacząłem

schudnąć bez próbowania w ogóle. Praktycznie pływałem w dżinsach i ostatecznie upuściłem cały rozmiar odzieży.

Mniej więcej w połowie marca postanowiłem pójść do lekarza. Myślałem, że mam do czynienia z paskudną sprawą zapalenie oskrzeli w tym momencie, podobnie jak asystent lekarza, który mnie widział. Miałem trochę pracy z krwią i otrzymałem antybiotyki, ale wrócił test wykazujący niewielkie nieprawidłowości, więc mój lekarz zasugerował zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Było piątek po południu i było trochę powolne w pracy, więc poszedłem prosto do centrum obrazowania, żeby to zrobić.

Potem dostałem diagnozę

Rentgen ujawnił dużą masę w okolicy klatki piersiowej i wtedy zacząłem się naprawdę martwić. Jeden tomografia komputerowa później i mój najgorszy strach został potwierdzony: to nie było zapalenie oskrzeli. Był to 9-centymetrowy guz przyciskający się do mojego prawego płuca.

W ciągu półtora tygodnia moi lekarze potwierdzili, że mam masę chłoniaka na środku klatki piersiowej. Pamiętam, jak siedziałem w biurze z tatą i Jasonem i pytałem: „Jak mi to teraz mówisz?”. Byłem przekonany, że mam zapalenie oskrzeli, może chodzące zapalenie płuc. Jak siedzę tutaj dwa tygodnie później i rozmawiam o chemioterapii z onkologiem?

Zdiagnozowano u mnie pierwotny chłoniak z dużych komórek B śródpiersia (PMLBC), bardzo rzadka i agresywna postać chłoniaka nieziarniczego. Na szczęście się nie rozprzestrzenił.

Wszystko działo się tak szybko, a chemioterapia rządziła moim życiem

Na początku kwietnia rozpocząłem pierwszą rundę chemioterapii. Postanowiłem tylko zapobiegawczo ogolić włosy, aby złagodzić ból, bo nie mogłem znieść myśli, że wszystko wypadnie. Mój przyjaciel i ja zrobiliśmy sesję zdjęciową, aby pomóc mi poczuć się silniejszym i naprawdę pomogło.

Właśnie skończyłem 37 lat i spędzałem 5 dni co dwa tygodnie w szpitalu na intensywne leczenie 24/7, więc nic dziwnego, że zacząłem czuć się tak samotny. Mimo że miałem niesamowity system wsparcia, zwłaszcza mojego chłopaka, to była moja bitwa pod koniec dnia - i nikt mnie nie ocalił.

Kiedy stajesz w obliczu sytuacji życiowej lub śmierci, takiej jak rak, trudno nie czuć się zagubiony. Więc ja założyłem blog, który był bardziej dla mnie na początku. (Wcześnie postanowiłem nazwać mojego raka Brzydką Lindą - musiałem znaleźć w tym humor.) Ale ludzie, którzy mieli ten sam typ raka lub mieli przez niego przyjaciela, zaczęli się z nim kontaktować. Udało mi się również znaleźć grupę wsparcia online, w której było około 1500 osób - od osób pozostałych przy życiu po członków rodziny. Bycie częścią takiej społeczności było tak uspokajające, że zadawałem pytania typu „Czy to reakcja na chemię? ”lub„ Czy to normalne? ”Zacząłem czuć więcej nadziei, mimo że wszystko nadal wydawało się takie ciężko.

Pchac do przodu

Do czasu zakończenia leczenia na początku sierpnia wszystkie włosy na moim ciele zniknęły. Byłem hospitalizowany poza chemioterapią z powodu powikłań i otrzymywałem wielokrotne transfuzje krwi.

Cudem guz zasadniczo zniknął. To, co zostało, uznano za niewielką resztkową tkankę bliznowatą. Zaskakująca część? Moi lekarze wciąż nie są pewni co spowodował mój rak. To jak wygrać najgorszą loterię na świecie. Nie ma ryzyka genetycznego dla tego szczególnego rodzaju chłoniaków, a tylko 300 do 400 przypadków diagnozowanych w USA każdego roku. W pewnym momencie mogłem być narażony na działanie chemikaliów lub pestycydów, ale nie jesteśmy pewni.

Na pewno miałem złe dni. Moja liczba białych krwinek była tak niska i praktycznie nie miałem układu odpornościowego. Ale myślę, że po raz pierwszy w życiu od 13 roku życia nie pracowałem - i było w tym trochę wolności.

To pozytywnie zmieniało życie. Mój chłopak i ja zbliżyliśmy się. Moja matka zmarła na raka dokładnie pięć lat do dnia przed moją ostatnią rundą chemii. Przegrała bitwę, ale wiedziałem, że wygrałem swoją. Było w tym tyle bólu, ale moja rodzina zebrała się, aby mi pomóc.

Jestem teraz w remisji i czuję się świetnie. Co trzy miesiące chodzę na badanie PET i regularnie wykonuję badania krwi. Jeśli pozostanę w ten sposób przez dwa lata, będę uważany za „wyleczonego”.

Przetrwanie raka sprawiło, że doceniam moje ciało

Efekty uboczne mojego leczenia sprawiły, że na nowo zdefiniowałem piękno. Przed chemią miałem długie włosy i uwielbiałem to. Już nie, ale moje włosy powoli wrastają, gęste, kręcone i zupełnie inne. Dla mnie piękno oznacza siłę. Jestem bardzo wdzięczna mojemu ciału. Kiedyś byłam tak trudna, ale czuję się inaczej, jeśli chodzi o to, co jest teraz w stanie.

Dlatego nigdy nie powinieneś czekać na wizytę u lekarza, jeśli coś jest nie tak, bez względu na to, jak małe może się wydawać. Wiem, że wielu ludzi wokół mnie było zszokowanych, gdy zdiagnozowano u mnie diagnozę, ale powiedzieli mi, że dzięki temu zaczęli ćwiczyć fizykę, zacząć jeść lepiej i szukać opieki, gdy coś było nie tak. Twoje zdrowie jest najważniejszą rzeczą na tym świecie - a jeśli nie masz nad tym kontroli, nic nie masz.