Inside the Scandalous Life of JFK's Sister, Kick Kennedy

Kick Kennedy był ulubionym dzieckiem jej ojca Joe Kennedy'ego i „bliźniakiem psychologicznym” jej starszego brata Jacka, który został prezydentem Kennedym. Prowadziła życie w centrum uwagi w Anglii, gdzie stała się nieoczekiwaną gwiazdą w świecie brytyjskiej arystokracji. Poślubiła Williama „Billy” Cavendisha, markiza Hartington, ale małżeństwo nie trwało długo. Po śmierci męża w czasie II wojny światowej Kick romantycznie związał się z Peterem Wentworth-Fitzwilliamem, 8 hrabią Fitzwilliam, jeszcze bogatszym brytyjskim arystokratą - który był żonaty. Jej skandaliczną historię życia opowiada nowa biografia Barbary Leaming, „Kick Kennedy: The Charmed Life and Tragic Death of Favourite Kennedy Daughter”. Oto wyjątkowy fragment:

W dniu 29 kwietnia 1947 r. Kick był w kontemplacyjnym nastroju, gdy zbliżała się godzina tego liniowca Królowa Elżbieta, na którym podróżowała z Ameryki, miał się zadokować w Southampton w Anglii. Przyczyną jej medytacji był widok amerykańskiej nastolatki o imieniu Sharman Douglas, która mając wszystko przed sobą, przypominała Kickowi dziewczynę, którą sama była prawie dekadę wcześniej. Lewis Douglas był nowo mianowanym ambasadorem USA w sądzie św. Jakuba, a jego sprytna córka Sharman płynęła w towarzystwie matki, aby dołączyć do niego w ambasadzie amerykańskiej.

„Poczułem się raczej sentymentalnie, widząc córkę w wieku 18 lat, jadącą do Londynu po raz pierwszy tak jak ja” napisał z łodzi do Kennedy, którą właśnie odwiedzała, „chociaż chwały, które znalazłem, zniknęły teraz."

W swoich czasach Kick była jednym z najpopularniejszych debiutantów w Londynie. Szybko i umiejętnie przeniknęła do hermetycznie zamkniętego świata arystokratycznego kuzyna. Była traktowana przez różnych młodych szlachciców. Zakochała się w spadkobiercy księcia, a dzięki wytrwałości i uporowi utrzymała tę miłość przy życiu w obliczu monumentalnych przeszkód. Walczyła z dylematami etycznymi i religijnymi i wreszcie podjęła decyzję, z którą przynajmniej mogła się pogodzić. W ciągu kilku miesięcy została żoną i wdową. Stworzyła dla siebie błyskotliwą przyszłość i nagle uratowała ją kula niemieckiego snajpera. Zniosła i wyszła z paraliżującego żalu. Przeprowadziła się do nowego domu i założyła tam salon polityczny.

A teraz, chociaż Kick mówił tęsknie do Kennedych o utraconej chwale, uznała, że ​​ma szansę nie tylko odzyskać wiele z tej chwały, ale być może nawet ją przekroczyć.

Jeden z najbogatszych rówieśników Wielkiej Brytanii, mężczyzna, którego uważała za nieporównywalnie atrakcyjnego i którego uważała za bohatera w wielkiej walce społecznej powojennej ery, chciał ją poślubić. Tym razem jednak, jeśli w końcu zgodzi się zostać drugą żoną Petera Fitzwilliama, wydawało się bardzo mało prawdopodobne, by kiedykolwiek odkryła sposób, jak poprzednio, na zachowanie spokoju ze swoją decyzją. Choć Kick w przeszłości sprzeciwiał się zarówno portowi Hyannis, jak i Rzymowi, nigdy nie przestała myśleć o sobie jako o katoliczce, dla której wartości jej wiary były cenne. Kiedy wyszła za mąż za Billy'ego Hartingtona, w żadnym wypadku nie zgodziła się porzucić katolicyzmu, a jedynie zgodzić się, że wszystkie dzieci, które ona i on mogliby mieć, będą wychowywane jako anglikanie. Zanim Kick po raz pierwszy zanurzy się w świat arystokratycznego kuzyna, w 1938 r. Zasady katolickie była od dawna i głęboko w nią wpojona - a więc mimo wszystko, czego doświadczyła w międzyczasie, oni pozostał.

Takie były sprzeczności natury Kicka, że ​​ta sama kobieta, która niedawno stała się kochanką Wigów-wnuczków, również trwała wycofuje się do klasztorów, których „spokojna i spokojna” atmosfera, jak opisała tę burzliwą emocjonalnie wiosnę 1947 r., była jak balsam do jej. Ponieważ jako zaangażowany kopnięcie rzymskokatolickie był głęboko zaniepokojony faktem, że Peter był żonaty, jej rozdzierający konflikt nie dotyczył tylko jej rodziny i kościoła - tylko jej samej. Tym razem nic, co ktokolwiek powiedział lub zrobił, nie mogło zmienić jej przekonania, że ​​poślubienie go byłoby w rzeczywistości grzechem.

Podczas drugiej powojennej wizyty w USA, która odbyła się między lutym a kwietniem, Kick to zrobił powstrzymał się od ujawnienia tego dylematu swojej rodzinie, która jak dotąd nie wiedziała nic o jej romansie z Piotrem Fitzwilliam.

Jack byłby pierwszym członkiem rodziny Kennedy, z którym poruszyła temat swojego romansu. Nowo wybrany, by reprezentować 11. dzielnicę w Izbie Reprezentantów - kampanię, z której wyszedł Kick z daleka z wielkim zainteresowaniem i entuzjazmem - Jack Kennedy przybył do Wielkiej Brytanii tego lata podczas kongresowego ustalania faktów misja. Podczas swojej wizyty dołączył do Kicka na przyjęciu domowym, które zorganizowała w Zamku Lismore. Powiedziała Jackowi, że jest zakochana w Peterze, którego porównała z Rhettem Butlerem w Przeminęło z wiatrem i wezwała swojego brata, aby nie mówił o romansie rodzicom, dopóki nie miała okazji porozmawiać z nimi sama, kiedy ponownie przyjechała do USA na początku 1948 r.

Podczas tej wizyty Kick został zarezerwowany, aby powrócić do Anglii na liniowej Królowa Elżbieta z Nowego Jorku 22 kwietnia 1948 r. Krótko przed swoim odejściem dołączyła do Joe i Rose [jej rodziców] przy okazji ponownego otwarcia Hotel Greenbrier w White Sulphur Springs w Zachodniej Wirginii, gdzie spędzili miesiąc miodowy trzydzieści cztery lata temu. Kick przełożyła ujawnienie swoich planów ślubnych do ostatniej nocy ich pobytu. Natychmiast pojawiły się gorące słowa między matką a nią. Rose Kennedy zastrzegła, że ​​jeśli Kick popełni grzech poślubienia rozwiedzionego mężczyzny, natychmiast zostanie odcięta od rodziny - nie tylko od rodziców, ale także od rodzeństwa. Zagrożenie, niezależnie od tego, czy Rose byłaby w stanie to zrobić w całości, sprawiło, że Kick się zatoczył. Ku jej dalszej udręce jej ojciec, również w tym czasie w pokoju, pojawił się w ciszy, by zgodzić się z Rose, zarówno w sprawie małżeństwa, jak i wygnania.

Kiedy Kick wrócił do Londynu bez zgody na zerwanie z Fitzwilliamem, Rose nie uciekła się do pośredników, ani wycofać się do łóżka szpitalnego, tak jak to zrobiła, kiedy gorączkowo próbowała zapobiec małżeństwu córki z Billy Hartington. Tym razem oburzony matriarcha ścigał Kicka aż do Smith Square, gdzie kobiety walczyły przez cztery dni. W mało prawdopodobnym przypadku, w którym Kick zapomniał o którymkolwiek punkcie, Rose ponownie przedstawiła stanowisko Kościoła w sprawie rozwodu i ponowiła groźbę wydalenia z kręgu rodziny Kennedy'ego. Zażądała, aby Kick zrezygnował z życia w Londynie i natychmiast towarzyszył jej w USA. Mimo to, kiedy ich wojna słów dobiegła końca, matce nie udało się odwieść córki od jej celu.

Rose nie zgasiła też nadziei Kicka, że ​​coś starego Joe mógłby zrobić dla niej i jej kochanka. Jakkolwiek Kick zmienił się i urósł przez lata, nigdy nie przestała wierzyć w moce „Kochanego tatusia”, by wszystko naprawić.

Wkrótce wiadomość, że Joe Kennedy planuje być w Paryżu w maju, wydaje się być początkiem. Kick i Peter mieli być w tym samym czasie w Cannes, a ona zapytała starca, czy mogą go odwiedzić. Jej ojciec zgodził się zjeść lunch z nią i jej kochankiem w hotelu Ritz Paris w sobotę piętnastego. Peter postanowił poślubić Kicka, gdy tylko będzie mógł się rozwieść z żoną.

Dwa dni przed spotkaniem Joe w Ritz, Kick i Peter byli w drodze do Cannes wyczarterował dziesięciomiejscowy samolot Havilland Dove, kiedy zatrzymali się na lotnisku Le Bourget, niedaleko Paryża, do tankować. Pod wpływem impulsu Peter zadzwonił do pary wyścigowych przyjaciół w Paryżu i zaprosił ich na lunch na Champs-Elysées. Kiedy on i Kick wrócili na samolot jakieś dwie i pół godziny później, pilot nalegał, że niesprzyjające warunki pogodowe uniemożliwiają start; każda próba dotarcia do Cannes wymagałaby lotu bezpośrednio w potężną burzę. Piotr jednak po prostu nie usłyszałby o przełożeniu lotu, dopóki niebezpieczeństwo minęło. Wbrew żywiołom ze złością zażądał, aby samolot wystartował niezwłocznie. Dwadzieścia po trzeciej po południu samolot z Kickem, Peterem i dwuosobową załogą odleciał do Cannes.

W późniejszych latach [przyjaciel Kicka] Jean Lloyd pamiętał, że jest zdezorientowany, kto może dzwonić o tej porze. Budząc się, podniosła słuchawkę i usłyszała znajomy głos Toma Egertona, najbliższego przyjaciela brata Billy Hartington, Andrew, który był gospodynią domową Jean i jej męża. Tom wyjaśnił, że Kick zginął w katastrofie lotniczej we Francji z Peterem Fitzwilliamem.

Reakcja Andrew na wiadomości była natychmiastowa. Włożył ubranie i wyszedł z domu przed świtem w oczekiwaniu na obchód właścicieli gazet w Londynie. Jego celem było zapewnienie, że zarówno Kick, jak i rodzina jej zmarłego męża byli chronieni przed wszelkimi wzmiankami w prasie o jej romansie z żonatym mężczyzną. Dzięki interwencji Andrew ogólnie napisano tylko, że Lady Hartington i Earl Fitzwilliam byli pasażerami tego samego nieszczęśliwego samolotu. Podobno Kick była w drodze do Cannes, kiedy w Paryżu miała okazję spotkać się z Peterem Fitzwilliamem, który również tam po drodze zaproponował jej lot prywatnym samolotem.

Tymczasem Joe Kennedy, w Paryżu, kiedy dowiedział się o wypadku, natychmiast wyruszył do miasta Privas, jakieś dziesięć mil od miejsca katastrofy samolotu w trakcie burzy. W chwili jego przybycia ciała wciąż przewożone były do ​​wozu w wozie kołowym. Kopnięcie, którego zwłoki odkryto na mokrej ziemi niedaleko rozbitych samolotów, zostało zidentyfikowane za pomocą jej amerykańskiego paszportu. Jednak Joe Kennedy pozostał do ostatecznego zidentyfikowania córki, którą od dawna wyznaczył, słowami Rose do Nancy Astor, jego „ulubieniec wszystkich dzieci”. Dopóki jej nie zobaczył, stary Joe wciąż miał słabą nadzieję, że może być jakiś błąd. Ale kiedy w piątek wieczorem cztery ciała - Kicka, Piotra, pilota i radiomana - zostały w końcu wprowadzone do ratusza w Prywatnie Joe przyznał, że młoda kobieta ze złamaną szczęką i głębokim skaleczeniem po prawej stronie jej twarzy była rzeczywiście jego dziecko.

Rose odmówiła wyjazdu do Anglii, aby pochować jej córkę. Żaden inny Kennedy nie przyleciał z USA. Nawet Jack, choć powiedział, że tam będzie, nie udało się w końcu zmaterializować. On, Rose i pozostali odprawili własną nabożeństwo żałobne w Hyannis Port. Tymczasem Joe był jedynym członkiem rodziny, który uczestniczył w mszy żałobnej. Podczas gdy Joe był w Londynie, jego wyczuwalny i monumentalny smutek nie powstrzymał go jednak przed podaniem się do dwudziestodwuletniej siostry Billy'ego, Elizabeth.

Sam fakt pochówku Kicka w spisku Cavendisha; napis upamiętniający ją jako wdowę po majorze markizie z Hartington; oraz różni Cavendishowie, Cecils i inni członkowie plemienia, którzy zbierali się przy grobie - wszystkie te elementy sprzysięgły się, by ją objąć, oba dla obecnych i potomnych w rodzinie zmarłego męża, chociaż w chwili śmierci miała poślubić rywala dynastia.