Seria damska „Dziennik domowy” „Jak uratowaliśmy dla domu” - Victorian Real Estate

W 1903 r. Dziennik domowy kobietprowadził serię o właścicielach domów, którym udało się zaoszczędzić na dom. Jedna kobieta, tancerka dla Metropolitan Opera w Nowym Jorku, uratowała przez lata i kupiła gotówkę za siedmiopokojowy dom.

Tancerz był dość zatłoczony, a ona imponująco wypełniła swoje dochody dziwnymi pracami. Kiedy nie tańczyła w zespole operowym, pracowała w szatni, myła okna, uczyła lekcji tańca i występowała na balach. Te dziwne prace zapłaciły jej zaledwie 50 centów, a ona wysłała każdą monetę na swoje konto oszczędnościowe. Uważała, że ​​liczy się każdy dolar, i opracowała nowe sposoby oszczędzania pieniędzy. Zrobiła nawet własną zimną śmietanę z białek jajek i smalcu - pewne ryzyko salmonelli, które uratowało jej 95 centów.

Seria nazywała się „How We Saved for a Home” i tak właśnie było Uwielbiam to lub umieść na liście, Łowcy Domów, i Dziewice własności

swoich czasów. Czytelnicy nauczyli się od polecanych nabywców domów, jak oszczędzać, zbierać fundusze, znaleźć pożyczkę i uzyskać czyn. Dowiedzieli się także o rodzajach kupowanych domów i o tym, jak umeblowano wnętrza.

Podobieństwa między serią 1903 a współczesnymi pokazami zakupów domowych są niezwykłe. To prawda, że ​​nikt z serii 1903 nie twierdził, że potrzebuje miejsca na kolekcję butów lub poprosił o otwarty plan piętra. Ale pozwolili widzom rzucić okiem na sposób kupowania domu. I chociaż większość aspektów szaleństwa w rzeczywistości zmieniła się, kilka rzeczy pozostało niezmienionych:

1. Nadal chcemy porównywać się z innymi.

W programach takich jak TLC Mój pierwszy dom, widzowie dowiadują się, ile zaoszczędził wyróżniony kupujący i ile może sobie pozwolić na dom. Niektóre odcinki ujawniają, ile zarabia kupujący i czy mają jakiekolwiek inne długi, które ograniczają ich szanse na uzyskanie pożyczki.

Czytelnicy z serii z 1903 r. Mieli również wgląd w życie finansowe kupującego. Jedna ujawniła, że ​​jest maszynistką, która zarabia 9,75 USD tygodniowo (około 260 USD w dzisiejszych pieniądzach). Wraz z siostrą oszczędzała przez siedem lat i zbudowała siedmiopokojowy dom za 3619 USD (około 103 000 USD w 2016 r.).

Kupowanie domu jest nadal sportem dla widzów, ale seria z 1903 r. Utrzymywała w tajemnicy nazwy uczestników. Obecnie większość polecanych kupujących chętnie ujawnia swoje nazwy, lokalizacje i inne dane identyfikujące. W serii z 1903 r. Stwierdzono, że z „oczywistych powodów” nazwiska i adresy kupujących zostały pominięte. Jeśli czytelnik chciał się połączyć i zadać więcej pytań, musiała napisać czasopismo, ujawnić swoje dane kontaktowe, a następnie poprosić o opisany odpowiedni adres.

2. Nadal potrzebujemy pomocy w zrozumieniu procesu zakupu domu.

Kupowanie domu to procedura, która może być zastraszająca dla kupujących po raz pierwszy. Rzeczywiste kupowanie domu pokazuje widzom każdy krok i wizualizuje wrażenia. Widzimy negocjacje, zamknięcie i strzelanie szampana w dzień przeprowadzki.

W serii z 1903 roku wielu kupujących kupowało swoje domy etapami. Seria czasopism krok po kroku wyjaśniała proces czytelnikom. Wybrani kupujący najpierw opisali, jak kupili ziemię, a następnie zbudowali dom, gdy mieli więcej funduszy. Pewna stenografka opisała, jak dużo kupiła za 250 USD i zapłaciła gotówką. Bezpośrednie posiadanie ziemi dało jej czyn i umożliwiło jej ubieganie się o kredyt hipoteczny. Pożyczyła 500 USD i dała 700 USD firmie budowlanej. Jej pożyczka była krótkoterminowa na dwa lata z sześcioprocentowymi odsetkami.

Stenograf zawarł następnie osobne umowy na zapłatę za instalację wodno-kanalizacyjną pieca i łazienki:

Następnie pożyczyłem 500 dolarów na dwa lata na sześć procent, z przywilejem przedłużenia pożyczki po dwóch latach na tych samych warunkach. Hipoteka zabezpieczyła tę pożyczkę. 500 dolarów przekazałem kontrahentom. Zawarłem kontrakt na umieszczenie w piecu za 115 USD - obniżka o 25 USD i saldo wpłat w wysokości 10 USD miesięcznie. Zakontraktowałem wszystkie usługi hydrauliczne, z łazienką, na 200–50 USD mniej, gdy praca została zakończona i zrównoważyłem, ponieważ mogłem oszczędzić na pensji każdego miesiąca. Zaoszczędziłem od 30 do 45 USD każdego miesiąca z mojej pensji na pokrycie tych płatności; Robiłem też dodatkowe wieczory pracy. Kiedy dom był gotowy, wynajmowałem go za 15 USD miesięcznie.

Po dwóch latach opisała, jak spłaciła wszystkie swoje długi i na koncie czekowym pozostało 17 centów - równowartość 5 USD w dzisiejszych pieniądzach.

3. Nadal chcemy wiedzieć, co jest cenione w domu.

W rzeczywistych programach zakupu domu widzimy, że kupujący łączą się z agentem i zwiedzają różne nieruchomości. Podążamy za tobą i słyszymy wszelkie krytyki, co oznacza, że ​​dowiadujemy się, dlaczego odrzucenie domu jest dopuszczalne.

Kupujący mogą zlekceważyć dom z powodu poważnych problemów konstrukcyjnych, takich jak potrzebne naprawy patio, które kosztują tysiące dolarów. Lub mogą odejść z powodu problematycznego wystroju, takiego jak boleśnie różowa wanna lub tragicznie pomalowany ceglany kominek. Po drodze dowiadujemy się, które plany pięter, materiały i udogodnienia są najbardziej cenione na dzisiejszym rynku.

Seria z 1903 r. Nauczyła także czytelników, co jest cenione w domu. Dużym plusem była kanalizacja wewnętrzna, podobnie jak piec i lampy gazowe. Tapeta lub malowane ściany były pożądane, ale zwykle musiały czekać, aż kupujący uzupełni swoje oszczędności.

Dla wyróżnionych kupujących, którzy byli samotnymi kobietami, bardzo ceniono dodatkowe pokoje do opieki nad starszymi rodzicami lub młodszym rodzeństwem. Kilku kupujących również korzystałem z dodatkowych pokoi, aby przyjmować lokatorów, zbieraj czynsz i marz o większym domu.

4. Nadal lubimy śledzić dramat rodzinny związany z zakupem domu.

Rzeczywiste pokazy nieruchomości zależą od sprzeczek rodzinnych, aby stworzyć ekscytujące historie. Pary kłócą się o domy. Zbyt zaangażowani rodzice interweniują i powodują konflikty. A czasami stres jest zbyt duży. Programy takie jak Dziewice własności zakończyły odcinki bez zakupu, ponieważ polecani kupujący rozpadli się podczas tego procesu.

Seria z 1903 r. Obejmowała również spory osobiste, a opisywani kupujący opisywali okoliczności życiowe, które skłoniły ich do poszukiwania własnego domu. Kilka kobiet straciło rodziców lub małżonków i znalazło się na czele rodziny.

Inni kupujący właśnie mieli dramat: Jedna kobieta przyznała że ona i jej mąż wiele razy nie kupili domu. Jej mąż po prostu nie był w stanie poradzić sobie z finansami i musiała przejąć całkowitą kontrolę. Jego kredyt został zniszczony, co oznaczało więcej kłopotów, gdy próbowała zatrudnić budowniczego. Był to rodzaj opóźnienia, które droczyliby się współczesni producenci telewizyjni przed przerwą reklamową, wraz z trzymającą w napięciu muzyką i zatroskanymi wyrazami twarzy.