Wyłącznie: Tami Oldham Ashcraft opowiada film „Adrift” oparty na prawdziwej historii przetrwania

Ostrzeżenie: poniższy post zawiera spoilery do filmu Dryfującyoraz historia, na której się opiera.

W 1983 roku młodzi kochankowie Richard Sharp i Tami Oldham Ashcraft płynęli z Tahiti do San Diego, gdy ich łódź została uderzona przez huragan Raymond. Niestety, Richard został wyrzucony ze statku i zagubiony na morzu, pozostawiając Tami'ego do samodzielnej żeglugi po wodach. Niesamowicie, żyła, aby opowiedzieć swoją inspirującą historię w swoim pamiętniku, Red Sky in Mourning: A True Story of Love, Loss and Survival at Sea (który był odtąd ponownie wydany przez Dey Street Books), inspiracja nowy film Dryfujący.

KUP BILETY Zobacz kiedy Dryfujący bawi się blisko ciebie.

W zwiastunie filmu Dryfujący wydaje się zawierać zasadniczą różnicę: Richard (grany przez Sama Claflina) jest nadal obecny podczas podróży Tami (Shailene Woodley). Chociaż zwrot na końcu ujawnia, że ​​Richard był tam tylko duchowo, niektórzy krytycy pytali, czy to był

przełącznik seksistowski z faktycznego doświadczenia kobiety, która przeżyła. W końcu Tami wcześniej przypisał jej własny „duch wewnętrzny” za jej wytrwałość.

Po premierze filmu w zeszłym tygodniu rozmawialiśmy z Tami o tej „kontrowersyjnej” zmianie - oraz o tym, jak czuje się widząc swoje życie przedstawione na dużym ekranie.

Jak to jest mieć światło na twoje życie po tylu latach?

„To niesamowite! Czekałem 34 lata, aż moja historia stanie się filmem fabularnym. Jak opowiadałem moją historię przez lata, ludzie opowiadali mi, jaka to była niesamowita historia i skłoniło mnie do napisania mojej książki. Z tego filmu Dryfujący powstał i uwielbiam sposób, w jaki moja historia jest opowiadana i tkana jak gobelin. Ma wszystko: miłość, przygodę, przetrwanie, tragedię, a na koniec nadzieję ”.

Co sądzisz o twierdzeniach niektórych osób, że film „mężczyzna myje kobiecą historię o przetrwaniu"?

„Frustrujące jest to, że ktokolwiek wymyślił to zdanie, nie miał pojęcia, dlaczego Richard był ze mną na łodzi. Kiedy tam byłem, Richard był ze mną. Czułem jego obecność, ciągle z nim rozmawiałem, spałem z jego ubraniem wokół mnie. Słyszałem, jak jego głos mnie pociesza, zachęca i pomaga mi iść dalej w najciemniejszych chwilach. Robiąc film, chcieliśmy pokazać jego ducha i jego obecność, uważając, aby nigdy nie powiedział mi, co mam robić, jak to zrobić, ani nie podnosić ręki.

Jego obecność tam nie usuwa faktu, że ja jako kobieta samodzielnie popłynąłem rozbitą łodzią, nawigowałem, przeżyłem i sam się zabiłem i nadal miałem przy sobie jego ducha ”.

Co teraz sądzą twoje dzieci?

„Moje dzieci dorastały dzięki mojej historii. Gdy dorastali i zrozumieli, że mama napisała książkę, byli zainteresowani, ale nadal jestem dla nich tylko mamą. Kiedy film się zaczął, teraz uważają, że jest całkiem fajny. Znają teraz powagę mojej historii i cieszą się, że przeżyłem. Ponieważ dostają, nie byłoby ich tutaj, gdyby sprawy potoczyły się zupełnie inaczej ”.