Jak złapać płatek śniegu - Co to jest płatek śniegu

Często słyszysz, jak ludzie mówią, że są pewni, że więcej padało, gdy byli dziećmi. Być może świat wydawał się wtedy bardziej magiczny, a zima była zaklęciem, które wywoływało tajemnice nieba w pierzastych podmuchach.

Miękkie płatki spadały bezgłośnie z nocnego nieba na lód, niczym lodowy placek, tak że kiedy obudzisz się następnego ranka, świat zamieni się w olśniewającą krainę czarów. Jak zauważył kiedyś JB Priestley na śniegu: „Idziesz spać w jednym świecie i budzisz się w zupełnie innym świecie, a jeśli to nie jest zaklęcie, to gdzie można go znaleźć?”

Zarówno pływająca, kapryśna rozkosz, jak i gwałtowna siła natury, nic dziwnego, że śnieg porywał poetów, malarzy i autorów jako metaforę drzemki, czystości i odnowy. To także nieprzewidywalna fascynacja - szczególnie w Wielkiej Brytanii, gdzie ostatni duży opad śniegu miał miejsce w 2010 roku. W rzeczywistości w ciągu ostatnich 51 lat pokrywa śnieżna rozprzestrzeniła się tylko cztery razy. Legendarne białe Święta Bożego Narodzenia są rzadkie, jednak śnieg spadł w Boże Narodzenie gdzieś w Wielkiej Brytanii 38 razy w ciągu 52 lat.

---

Jak złapać własnego płatka śniegu

1. Przygotuj, zbierając szkło powiększające i kawałek ciemnego kartonu, gotowy na następny śnieg. Plansza powinna mieć rozmiar książki i być na tyle sztywna, aby trzymać ją płasko, gdy trzymasz ją za jedną krawędź.

2. Kiedy pada śnieg, należy wyłożyć karton na co najmniej 10 minut przed złapaniem śniegu - musi być zimny i suchy, inaczej płatki szybko stopią się po wylądowaniu.

3. Chwytając deskę za krawędź, wyciągnij ją płasko i obserwuj, jak ląduje na niej śnieg. Jeśli pada śnieg, wejdź pod ganek lub inne schronienie, aby mniej spadło na deskę - w przeciwnym razie wkrótce się zapełni.

4. Spójrz na mniejsze kawałki śniegu, które lądują. Tutaj znajdziesz poszczególne kryształy. Umieść planszę pod lupą, aby się im przyjrzeć. Strząśnij deskę i spróbuj ponownie. W odpowiednim rodzaju śnieżycy powinieneś być w stanie zebrać wiele pojedynczych kryształów i zobaczyć liczne różnice w kształcie i wielkości.

---

Nieuchwytny i eteryczny

„Śnieg jest ulotny, a prognozowanie go jest szczególnie trudne”, mówi rzecznik prasowy Met Office, Grahame Madge. „Wyzwanie polega na tym, że próg między deszczem a śniegiem jest bardzo dobry. Prognozowanie opadów atmosferycznych jest stosunkowo łatwe, ale tolerancja może wynosić tylko stopień lub dwa, niezależnie od tego, czy jest to śnieg, czy deszcz. Może to zależeć od tego, ile zimnego powietrza wpada system pogodowy, jeśli nad zimnym podłożem jest ciepłe powietrze, a nawet odległość od morza. ”Niemniej jednak, zgodnie z zapisami, co milion miliardów stóp sześciennych śniegu spada na planetę rok.

Śnieg wydaje się biały, ale w rzeczywistości jest półprzezroczysty jak woda. Złudzenie zmętnienia ma miejsce, gdy wielostronne kryształy lodu powodują rozproszone odbicie całego spektrum światła. Kolejnym szczegółem, który nadaje jej mistyczny urok, jest fakt, że żadne dwa płatki nie są identyczne, chociaż amerykański naukowiec twierdził, że znalazł dwa takie kryształy śniegu w burzy śnieżnej w stanie Wisconsin w 1988 r. Jon Nelson, fizyk chmur, spędził 15 lat na badaniu zagadki śniegu: „Temperatury zmieniają sposób wzrostu kryształów i nie wiemy, dlaczego. Inną wielką ciekawostką jest to, że kryształy śniegu ładują się elektrycznie, gdy rosną, a ponieważ to robią, doświadczamy burz i błyskawic. ”

Unikalna struktura

Trójwymiarowa natura kryształów śniegu jest również trudna do zbadania. „Chcesz spojrzeć na to ze wszystkich stron,” kontynuuje Jon Nelson, „ale jak możesz to zrobić? Za każdym razem, gdy dotkniesz płatka śniegu, wpłyniesz na jego strukturę. Istnieją sposoby na zawieszenie go w powietrzu, ale trudno go kontrolować. ”Nelson mówi o fraktalach (a termin matematyczny, który może również odnosić się do regularnych wzorców występujących w przyrodzie organicznie) przychodzi łatwo. To fascynujące rzeczy, ale dla laika łatwiej jest przejść do pierwszej strony jego książki dla dzieci The Story of Snow: The Science of Winter's Wonder, współautor wraz z fotografem Markiem Cassino, który rozpoczyna: „Nasza historia zaczyna się w zimowy dzień, wysoko na niebie w chmurze, która jest bardzo, bardzo zimna…”

Tutaj mikroskopijne cząsteczki brudu, pyłku, popiołu, soli lub bakterii przyciągają parę wodną, ​​która zamarza wokół nich, przyciągając więcej para wodna, ostatecznie tworząc sześciokątny kryształ lodu, który wykiełkuje sześć gałęzi, które następnie wyrastają więcej gałęzi, tworząc śnieg kryształ. Gdy kryształ śniegu staje się cięższy, spada na ziemię, przyjmując swój własny specjalny kształt, w zależności od tego, jak mokro i zimno chmura jest - z ponad 35 różnymi typami, w tym gwiazdami, dendrytami (z gałęziami) i ołówkiem kryształy Kiedy wiele kryształów skleja się, tworzą płatek śniegu; pierzasty upadek widzimy, że z czasem pokrywa świat bielą.

Ulotne piękno

Po opadnięciu śniegu z chmury przestaje on rosnąć i natychmiast zaczyna więdnąć. Aby zobaczyć wyraźnie, musisz złapać go w powietrze lub znaleźć, gdy wyląduje. Wilson Alwyn Bentley, jeden z pierwszych fotografów zajmujących się płatkami śniegu, zrobił pierwsze zdjęcie kryształu śniegu w 1885 r., Łapiąc go na czarnym aksamicie, zanim ponownie wystrzelił w atmosferę. W artykule, który napisał dla Popular Science Monthly, zauważył: „Nie ma pewniejszej drogi do bajki niż ta, która prowadzi do obserwacji form śniegu. Dla takiego ucznia zimowa burza nie jest już ponurym zjawiskiem, którego należy się obawiać. Nawet zamieć staje się źródłem największej radości i satysfakcji, gdy przynosi mu, z ciemnego, falującego oceanu chmur, formy, które z radością wstrząsają jego chętną duszą ”.

Bentley zauważył również, prozaicznie, że wszystkie płatki śniegu mają tę samą „szóstkę”, co teraz wiemy, że jest spowodowane do cząsteczek wody, które łączą się w sześcioosobowe grupy, tworząc sześciokrotnie kryształy symetria. Jednak nawet przy głęboko zakorzenionych strukturach natury płatki śniegu pozostają dla siebie prawem, rzadko doskonałym, ponieważ tak wiele może mieć wpływ na ich zejście na ziemię. Ich wyjątkowy urok tkwi w ich niedoskonałościach. „Złożone, gwiezdne i paprociowe dendryty mają swoje piękno, ale wolę niezwykłe płatki śniegu - trójkątne kształty lub sześciokątne płytki - od„ tradycyjnych ”- mówi współczesny makrofotograf Alexey Kljatov, który fotografuje kryształy za pomocą podstawowego urządzenia domowego: „Moim ulubionym tłem jest czarna wełna: nawet przy prostym oświetleniu płatki śniegu wyglądają jak kamienie szlachetne. Ich fotografowanie nauczyło mnie, że w codziennych, zwyczajnych rzeczach są sekrety ”.

Jednak nie jest to ani codzienne, ani zwyczajne, kiedy z nadzieją spoglądamy w ciężkie, puszyste chmury. Albo kiedy niebo dostarczy pył i usłyszymy pod nami miękki chrupot śniegu buty, gdy przechodzimy przez białe płótno - wkrótce naznaczone sankami, bałwanami i psami wskakującymi do nich zaspy śnieżne. Potem znika - zawsze za wcześnie. Przez pewien czas śnieg pokrywa nasz świat, ale świat można również zobaczyć w płatku śniegu. Poprzez małe iskierki możemy podziwiać wszechświat, od pierwiastków chemicznych po struktury atomowe, jednocześnie pokazując nasze otoczenie w nowym przebraniu. „Zastanawiam się, czy śnieg uwielbia drzewa i pola, czy całuje je tak delikatnie?” pyta Alicję w Lewis Carroll's Through the Looking Glass. „A potem pokrywa je przytulnie, no wiesz, białą kołdrą; i może mówi: „Idź spać, kochani, aż znów nadejdzie lato”.

Ta funkcja pochodzi z magazynu Country Living. Subskrybuj tutaj.