Były członek rodziny Mansona, Dianne Lake, o tym, jak to było zeznawać przeciwko osławionemu przywódcy kultów

Kiedy Charles Manson zmusił swoich wyznawców do popełnienia jednego z najbardziej makabrycznych i niesławnych zbrodni XX wiek, członek rodziny Manson Dianne Lake miał zaledwie 16 lat, dołączył do kultu dwa lata wcześniej, w wieku 14. Nie brała udziału w morderstwach, ale ostatecznie zeznała przeciwko Mansonowi podczas jego procesu. W jej nowej książce Członek rodziny: Moja historia Charlesa Mansona, Życie w jego kulcie i Ciemność, która zakończyła lata sześćdziesiąte, Lake opowiada o swoim dzieciństwie w Minnesocie, o swoich wczesnych latach nastoletnich spędzonych z nią w komunach rodzice (którzy, wbrew plotkom, „nie wydali jej” Mansonowi) i wydarzenia, które doprowadziły ją do Rodzina. Opowiada o tym, jak to było zeznawać przeciwko Mansonowi, co się stało po tym, jak to się skończyło i dlaczego zdecydowała się teraz zabrać głos.

W prologu mówisz o tym, jak znów zacząłeś myśleć o swojej przeszłości, ponieważ w 2008 roku dostałeś telefon od detektywa, ale w którym momencie postanowiłeś napisać książkę?

instagram viewer

Około półtora roku temu, może dwa lata temu. Chciałem napisać tę książkę, ponieważ zmarł mój mąż, moje dzieci były wystarczająco dorosłe i chciałem połączyć lub pogodzić to, że miałem 14 lat z moim dorosłym ja i nie chcę, żeby to była już tajemnica. Ludzie [rozmawiają] o... idą na swoje 50. spotkanie ze szkołą średnią i nie mam spotkania ze szkołą średnią, na które jestem zaproszony. To było tylko kilka rzeczy, ale nadszedł czas, abym opowiedział moją historię, aby oddać chwałę Bogu za to, że mnie przez to przeprowadził. Naprawdę dorastałem, opowiadając o tym i poczyniłem kilka dobrych realizacji, i dobrze jest nie mieć tajemnic i nie nosić ich tak długo z powodu wstydu. Wydaje mi się, że w trakcie pisania tej książki nie jestem uwikłany w wstyd i uwolniłem swoją duszę od tego sekretu. Mam nadzieję, że jest to przestroga dla innych.

Jak trudno było wrócić do niektórych z tych wspomnień?

To było bardzo trudne, ale mój współpracownik był naprawdę dobry, delikatny i nie osądzał. W pewnym sensie zrobiliśmy tę spiralę - położyliśmy fundament, ponownie się pojawiliśmy, [dodaliśmy] trochę więcej szczegółów, trochę więcej szczegółów, trochę więcej szczegółów. A potem współpracowałem z terapeutą częściowo z powodu książki, ale częściowo z tego powodu, że cierpiałem z powodu utraty męża.

Wspomniałeś, że twoje dzieci są już na tyle duże, aby wiedzieć o twojej historii. Czy będą czytać książkę, czy czytają książkę?

Moja córka czyta książkę, a moi synowie jeszcze jej nie mają. nie jestem zachęcający aby je przeczytać, ale mogą je przeczytać. Nie chcę ich zmuszać do przeczytania, ponieważ może to być dla nich zbyt wiele informacji, ale myślę, że zaczną to czytać i mogą po prostu pominąć niektóre części.

Wygląda na to, że w ciągu ostatnich kilku lat nastąpił ponowny wzrost zainteresowania tą sprawą, ze wszystkimi programami i filmami na ten temat. Co sądzisz o tych wszystkich adaptacjach?

To był kolejny powód, dla którego napisałem książkę teraz, ponieważ jest wiele dezinformacji - jak dostałem swój pseudonim [na przykład]. Wiele informacji jest po prostu błędnych. To był jeden ze sposobów, aby to poprawić. To dla mnie jeden sposób, aby powstrzymać kogoś przed napisaniem mojej historii na podstawie informacji, które już tam są.

Czy oglądałeś któryś z tych filmów lub programów?

Obejrzałem niektóre Wodnik. Naprawdę przeczytałem bardzo niewiele książek [o tym] i nigdy tego nie zrobiłem. Dopóki nie zacząłem pisać tej książki, czytałem tylko Helter Skelter i Rodzina. Badając tę ​​książkę, byłem zaskoczony, jak wiele książek zostało napisanych, ile osób twierdzi, że jest członkami Rodziny, ale nie mam pojęcia, kim oni są... To niewiarygodne.

Kiedy oglądasz coś takiego jak Wodnik, czy przywołuje to wspomnienia, czy po prostu śmiejesz się i mówisz, że tak nie było?

Tak właściwie Wodnik, ktokolwiek pomagał im w dialogu, myślałem, że bardzo dobrze uchwycił Charlie-izmy Charliego. Ktoś miał jakieś informacje wewnętrzne. To wszystko, co mogę powiedzieć o tym programie - w tym programie jest wiele dziwności. Ale to jedyna rzecz, którą dostałem od oglądania Wodnik.

Jaki jest największy mit, jaki słyszałeś o Rodzinie Mansona na przestrzeni lat?

Że porwał mnie z Hog Farm.

Czy martwiłeś się karą, kiedy zdecydowałeś się zeznawać?

Trochę, ale nie za bardzo, ponieważ w tym momencie mieszkałem z szeryfem, czułem się chroniony i nie czułem, że pozostali ludzie będą go ścigać. Nie zamierzali robić odwetu. Byłem przygotowany Martwiłem się jednak, że nadal będzie mnie trzymał, patrząc na mnie. Bałem się, że wspomnienia o mojej miłości do niego wciągną mnie z powrotem, ale zaklęcie zostało złamane.

Od tego czasu ludzie proponowali alternatywne teorie na temat motywu Mansona do morderstwa i implikowali to Helter Skelter został w większości wymyślony przez prokuraturę, ale piszesz w książce, o której często mówił o tym. Więc, według ciebie, wierzył w pomocnika skeltera?

Ja robię. Naprawdę. Jestem pewien, że był zły, rozczarowany i pozbawiony praw obywatelskich. To była idealna burza, a on już miał taki sposób myślenia... że nadchodzi wojna rasowa i że jedziemy na pustynię. I dlatego chciał nagrać płytę - nie dlatego, że chciał być gwiazdą rocka, ale dlatego, że chciał pieniędzy, które pomogłyby sfinansować pobyt na pustyni.

Po procesie nadal byłeś nastolatkiem. Czy kiedy kończyłeś szkołę średnią, ludzie wiedzieli, kim jesteś?

Tak, to było małe miasteczko. Kiedy poszedłem pierwszy [stałem się] przybranym dzieckiem z Jackiem [Gardinerem] i jego żoną, mieli inne przybrane dzieci... więc naprawdę nie byłam zaskoczeniem. Miałem pracę nad dziećmi, miejscowi nastolatkowie mnie zabrali, nic nie wiedzieli. Zacząłem szkołę we wrześniu [1970], proces rozpoczął się w grudniu / styczniu, a potem wszyscy wiedzieli. Praca opiekunki do dzieci wyschła i [z] rodzicami dzieci, z którymi przyjaźniłem się w szkole, nie zostałem zaproszony do ich domów.

W końcu ponownie nawiązałeś kontakt ze swoimi rodzicami, którzy nie oddali cię Mansonowi, ale też nie powstrzymali cię przed dołączeniem do jego grupy. Jak i kiedy to się stało?

Kiedy miałem 18 lat, Jack pomógł mi dostać się do gimnazjum i pojechałem do Glendale. Moja mama i członkowie rodziny mieszkali w pobliżu, a jej przyjaciółka miała dodatkowy pokój, więc mogłem tam zostać. Przez rok chodziłem do gimnazjum, a potem zostałem zaproszony przez kolegę do Spokane, a potem pojechaliśmy razem do Europy, więc przez trzy lata byłem poza obszarem L.A. To było bardzo pomocne, ale w międzyczasie ponownie się połączyłem. Napisałem listy do mamy - mam stos listów, 10 stron, dwustronny papier do poczty lotniczej - i jak dotąd te, które przeczytałem, nigdy nie wspominam o latach Charliego. Jestem teraz bardzo blisko z matką i mój ojciec zmarł.

Czy twoja matka przeczytała książkę?

Nie, ale zrobi to. Myślę, że będą części, z którymi się zgadza, i części, z którymi się nie zgadza. Ale to moja historia.