Możesz winić Spartakus Jako kultowy gladiator w rozległym pojeździe Kubricka z 1960 roku, Kirk zwrócił głowy (i stopił serca) dzięki swojej zamiłowaniu do walki scenicznej, odważnych deklaracji i zauważalnego braku koszuli.
Prawdopodobnie najsłynniejszy japoński aktor XX wieku, Mifune pojawił się w czterech filmach w 1961 roku, w tym Yojimbo, film, w którym jego postać jest ścigana przez dwóch bossów przestępczych, którzy chcą go jako swojego ochroniarza.
Następnym razem, gdy będziesz cytować 8 1/2 jako szczyt odzieży męskiej, dziękuję twórczości Marcello Mastroianniego, człowieka, który ożywił Guido Anselmi (i jego niezapomnianą estetykę).
Zanim został reżyserem, Clint Eastwood był plakatem dla kultury kowbojskiej post-John Wayne, z udziałem w 1966 roku Dobry, zły i brzydki i dodając trochę więcej piasku do gatunku.
1967 był wielkim rokiem dla Poitiera, a świat czerpał korzyści: wystąpienie w obu Zgadnij kto przychodzi na obiad i W upale nocyPoitier stał się królem przemysłu.
Nie pozwól, aby przeróbka przekonała Cię inaczej, najlepszy (i oryginalny)
Wał miał swoją premierę w 1971 roku i przedstawił nam detektywa o tej samej nazwie, granego przez Richarda Roundtree. Jeszcze bardziej imponujący? To był tylko jego drugi film.Abyśmy o tym nie zapomnieli człowiek z bliznąAl Pacino wyglądał jak niewinny żołnierz, który ostatecznie przejmie rodzinny interes. Diane Keaton, rozumiemy.
Kolejny rok, kolejna obligacja. Podobnie jest z 1973 rokiem Żyj i pozwól umrzeć, poznaliśmy Rogera Moore'a jako Jamesa 2.0. Lata 70. poważnie podchodziły do tego konkretnego tajnego agenta (zwłaszcza, że w przeciwieństwie do Connery'ego nie nosił peruka).
W 1973 roku mieliśmy Żądło. Tak było w 1974 roku To, jacy byliśmy. Tak więc dzięki dwóm przełomowym filmom stał się Robert Redford facet dla każdego, gdziekolwiek, z blond włosami i niebieskimi oczami.
W przeciwieństwie do lat 50. i 60. lata 70. mniej przypominały jednolitą kobiecość. Tak było w przypadku Jacka Nicholsona, który pomógł zapoczątkować nową erę zawrotów głowy dzięki swojemu kolejowi Lot nad kukułczym gniazdem. Drugie miejsce? Tim Curry w Rocky Horror Picture Showoczywiście.
W pewnym momencie (szczególnie na przełomie lat 70. i 80.) Nadczłowiek był ogromną sprawą, zwłaszcza że tak doskonale został objęty przez Christophera Reeve'a, aktora tak uroczego, jak i utalentowanego.
W przypadku, gdy nie zostałeś przekonany przez jego powstanie lub włączenie SNL, The Jerk dał Steve'owi Martinowi kolejną szansę na osiągnięcie pozycji plakatu dla Funny Men ™ - a dokładniej Very Funny Male Movie Stars ™.
Imperium kontratakuje otwarty w 1980 roku. I cóż, wszyscy tutaj wiedzą, kim jest Han Solo, prawda?
Kurt Russell zagrał w 1981 roku Escape From New York, który zapoczątkował zorientowaną na akcję stronę jego kariery filmowej. (Minus jego tury w tym samym roku Lis i Pies.)
Trzeba przyznać, że w mniejszym stopniu jest to Matt Dillon, a bardziej obsada, którą otacza. Ale tacy jak Swayze, Cruise i Lowe mieli świetny czas na i Obcy oznaczało powolny wzrost Dillona do poziomów niszy. Poza tym grał w Dallas - a kto go nie kochał?
Szczerze mówiąc, po prostu słuchaj „Purple Rain” na godzinę lub dwie, albo całkowicie wyłącz komputer i szlochaj przez cały film.
Mamy remis, bo to konieczne. Z jednej strony, Klub Śniadaniowy dostarczył młodego Esteveza, który uosabiał czynnik przygotowawczy z połowy lat 80. Z drugiej strony był Judd Nelson, który zbuntował się w naszych sercach. Więc: ty decydujesz. Czy jesteś Nelson czy Estevez?
A na końcu autostrady znajdowała się Strefa Zagrożenia. Co prawdopodobnie odnosiło się do wszelkich uczuć do Toma Cruise'a.
Pomiędzy brakiem koszuli, nieskazitelną choreografią i odmową przyjęcia fotelika Baby na kolację (nikt nie stawia jej w kącie), Patrick Swayze wykorzystał Brudny Taniec aby stać się największym romantycznym wiodącym mężczyzną - tylko trzy lata później zaćmienie mało znanym filmem o nazwie Duch.
Mężczyzna wcielił się w Johna McClane'a, jedyną osobę na ziemi, która mogła zdjąć sekcję terrorystyczną na świątecznej imprezie w biurze, nie nosząc butów. Przez większość filmu ma na sobie podkoszulek. Czy jedyna rzecz jest lepsza? Alan Rickman. Każdy inny czarny charakter wydawałby się słaby.
Obyśmy zawsze pamiętali kolej Ethana Hawke'a jako Todda Andersona Dead Poet's Society doprowadziło tak wielu z nas do zbytniego romantyzowania go jako cichego, nieśmiałego poety.