Vivien Leigh była ostatnią osobą, która spodziewała się zagrać w Scarlett O'Hara

Jeden z najbardziej lubianych filmów w historii, Przeminęło z wiatrem uczyniła aktorkę Vivien Leigh gwiazdą. Dziwne, choć Leigh na zawsze będzie kojarzona ze swoją nagrodzoną Oscarem rolą Scarlett O'Hara, była daleka od oczywistego wyboru, kiedy nadszedł czas, aby rzucić upartą Południową Belle.

Prawdziwe Przeminęło z wiatrem fani są dobrze zaznajomieni z ciekawostkami na temat filmu, ale mogą nie znać wszystkich szczegółów dotyczących tego, jak Leigh wygrał tę rolę i pobiegł z nią.

Producent David O. Selznick wiedział, że aby z powodzeniem wprowadzić niezwykle popularną powieść na duży ekran, musiał znaleźć odpowiednią aktorkę, która zagrałaby w Scarlett. Praktycznie każda aktorka w Hollywood chciała zagrać w Scarlett i Selznick na przesłuchanie lub rozważyć ponad 100 aktorek, zanim podjął decyzję.

Wśród największych nazwisk rywalizujących o rolę byli Lucille Ball, Joan Crawford, Bette Davis, Katharine Hepburn i Lana Turner, ale Selznick odrzucił je wszystkie jako nieprzekonujące z tego czy innego powodu. Przez pewien czas

liderami byli Tallulah Bankhead i Paulette Goddard ale ominął ich także. Nawet Carole Lombard, była Costar i przyszła żona Clarka Gable, rywalizował o rolę. Bitwa o rolę stała się później inspiracją dla własnego filmu - filmu nakręconego w telewizji w 1980 roku The Scarlett O'Hara Warz udziałem Tony'ego Curtisa jako Selznick.

Nietypowy wybór

Fani uważali Leigha za czarnego konia w wyścigu. W ramach wyszukiwania potencjalni członkowie widowni zostali zapytani o to, kto według nich powinien zagrać w Scarlett. Z setek oddanych głosów, Leigh otrzymał tylko jeden głos. Brytyjska aktorka nie była dobrze znana w Stanach Zjednoczonych, ponieważ pojawiła się w mniej niż 10 filmach, zanim wygrała rolę Scarlett. Ponadto wielu fanów po prostu nie wyobrażało sobie Brytyjczyka grającego południową bohaterkę książki.

Pomimo historii, w której Leigh po raz pierwszy spotkał Selznicka na planie jednej nocy w grudniu 1938 r. Podczas kręcenia pożaru w zajezdni w Atlancie, jedna z pierwszych kręconych scen, nie wiadomo dokładnie kiedy Selznick zdecydował się na casting ona jako Scarlett. Mówi się, że reżyser podpisał brytyjską aktorkę już w lutym 1938 roku, a szeroko rozpowszechnione poszukiwania Scarlett były tylko wyczynem. Niezależnie od tego, jak to się stało, casting Leigha został ogłoszony w styczniu 1939 roku. Miała wtedy 25 lat.

Autorka Margaret Mitchell, która nie chciała mieć nic wspólnego z filmowaniem, zatwierdziła Leigh, być może dlatego, że aktorka była podobna do Mitchella, gdy miała około 20 lat. (Jako zagorzały Przeminęło z wiatrem fani wiedzą, wiele szczegółów powieści wzorowanych jest na życiu Mitchella i ludziach, których znała.)

Według Leigh podczas filmowania palił cztery paczki papierosów dziennie IMDB. Jej nieprzerwane palenie mogło pomóc złagodzić stres długich dni na planie - Leigh pracowała nad filmem przez 125 dni, a Gable przez 71 dni. Leigh, stosunkowo nieznana w Stanach Zjednoczonych, otrzymała około 25 000 USD, podczas gdy Gable, „Król Hollywood”, zarobił ponad 120 000 USD. Leigh spędził na ekranie 2 godziny, 23 minuty i 32 sekundy Przeminęło z wiatrem, najdłuższy występ, który zdobył Oscara. W rzeczywistości była w połowie filmu, który trwał prawie cztery godziny, najdłużej ze wszystkich filmów, aby zdobyć nagrodę Akademii Najlepszego Obrazu.

Leigh nienawidziła całować Gable, i to nie dlatego, że miała romans z żonatym brytyjskim aktorem Laurenceem Olivierem. Gable palił wspaniale na planie i poza nim, i nosił sztuczne zęby z powodu stałego nawyku. Później Leigh narzekała, że ​​oddech Gable śmierdział okropnie.

Naprawianie niedoskonałości

Leigh została osiągnięta, ale nie mogła zrobić tańca. Według wszystkich scen tańca, które nie były zbliżeniami, Leigh potrzebowała tańca podwójnego IMDB. Inną rzeczą, której brytyjska aktorka nie mogła - lub nie zrobiłaby - było wydanie przekonującego wymiotującego dźwięku w „Nigdy więcej nie będę głodna”, gdy wraca do Tary i próbuje zjeść rzodkiewkę ze zniszczonego ogród. Zamiast tego wszedł costar Olivia de Havilland, która grała Melanie nazwany dźwiękiem wymiotującym dla niej.

Kluczowa charakterystyka fizyczna również musiała zostać dostosowana. Powieść opisuje Scarlett z zielonymi oczami, więc niebieski kolor oczu Leigh musiał zostać zmieniony w postprodukcji.

Jako członek obsady z najmniejszym uznaniem wśród czterech głównych postaci, Leigh otrzymała ostatnie rozliczenie za oryginalny plakat, pod Gable, Leslie Howard i de Havilland. Przeniosła się przed Howardem i de Havillandem po zdobyciu Oscara dla najlepszej aktorki.

Życie po „Przeminęło z wiatrem”

Przeminęło z wiatrem był pomyślnym amerykańskim debiutem Leigh, a następnie w latach czterdziestych i pięćdziesiątych ciągnęła hollywoodzkie filmy, w tym Most Waterloo, Ta kobieta z Hamilton, Anna Karenina, i Tramwaj zwany pożądaniem. W tym samym czasie występowała w wielu gwiazdorskich sztukach na Broadwayu i West End. Jak na ironię, Leigh uważała się za aktorkę sceniczną, ale zawsze będzie znana Przeminęło z wiatrem.

Leigh i Olivier rozwiedli się z małżonkami i pobrali się w 1940 r. Ale rozwiedli się w 1961 roku po burzliwym związku, zaostrzonym przez narastającą chorobę psychiczną Leigha, którą wielu wierzę teraz, że to zaburzenie dwubiegunowe. Leigh zmarł w 1967 r. Na gruźlicę w wieku 53 lat.