Robin Stockwell Soczysty hodowca

„Rośliny używają ludzi”, pisze Robin Stockwell w swojej nowej książce, Sukulenty: najlepszy przewodnik po wyborze, projektowaniu i uprawie 200 łatwych w pielęgnacji roślin. Cytuje Michaela Pollana Botanika pożądania, ale to nie sprawia, że ​​sentyment nie jest dla niego mniej prawdziwy. Pewna grupa roślin dawno temu zasiedliła się ze Stockwellem, zatapiając w nim swoje pazury i zmieniając jego życie na zawsze. „Ludzie pytają, jak dostałem się do sukulentów, ale myślę, że sukulenty mnie wciągnęły i wykorzystały mnie jako swojego rzecznika” - mówi.

W naturze te mięsiste okazy gromadzące wodę są wszędzie. Tam są setki odmian obejmujący ponad 25 rodzin roślin. Ich odporność pozwala im zakorzenić się w miejscach, w których inne rośliny nie mogą. Można je znaleźć na każdym kontynencie oprócz Antarktydy, kwitnącej pomimo niesamowitego braku wilgoci, na najsurowszych pustyniach oraz na piaszczystych klifach i marznących szczytach górskich. W XX wieku pozostało tylko jedno środowisko do infiltracji w celu zapewnienia ewolucyjnego przetrwania: ludzkie gospodarstwo domowe.

W całej historii różne cywilizacje miały rośliny „to”. Dla starożytnych Egipcjan był to lotos; XVII-wieczny Holender zainwestował w tulipany; a wiktoriańczycy mieli obsesję na punkcie paproci. Dlaczego sukulenty też nie powinny mieć chwili?

Po pierwsze, będą potrzebować zmiany PR. Mieli reputację „rośliny biedaka… pospolitego… nie tego, czego chciał wyrafinowany ogrodnik”, fotoreporterka ogrodnicza i autorka Debra Lee Baldwin powiedziałem Nowa Republika w 2015 r.

Idealna burza dla soczystej dominacji na świecie wymagałaby nie tylko ewangelisty gung-ho, gotowego i chętnego rozpowszechniać ewangelię roślin odpornych na suszę, ale także okoliczności, które zachęcały ludzi do przekonania, że ​​potrzebują sukulenty. Prace przygotowawcze do szczęśliwej przerwy rozpoczęły się prawie 45 lat temu.

W 1973 r. Robin Stockwell, wówczas 25 lat, właśnie wrócił do domu w Castroville w Kalifornii, po dwuletnim pobycie w armii jako lekarz. „Byłem przeciwny Wietnamowi, ale byłem także oddany mojemu krajowi, więc ucieczka do Kanady lub Szwecji nie była dla mnie opcją” - mówi. Rozczarowany stanem międzynarodowym, Stockwell zapisał się na Uniwersytet Stanowy w San Jose, aby studiować nauki polityczne. W wolne dni pracował ze swoim przyjacielem Gerry w pokoju dziecinnym.

Dwaj mężczyźni jechali po stolik, gdy pewnego dnia zauważyli znak dla Mulligan Hill Cactus. Zaciekawieni obrócili się w kierunku znaku, błąkając się po polach karczocha na polnej drodze przybywając na wzgórze oceaniczne, gdzie małżeństwo chciało wyładować swoje kaktusy mish-mosh kolekcja. Rośliny należały do ​​ich syna, który zginął tragicznie w wypadku samochodowym.

Po zagnieżdżeniu się w piasku rośliny zostały opanowane przez inwazyjną trawę, więc para wykorzeniła je i umieścił je w dowolnych pojemnikach, od których mogli się dostać, od kartonów po mleku i puszek do zupy po tuńczyka i piwo puszki Ale w ten sam sposób, w jaki gejsza mogłaby wykorzystać swój zalotny wygląd, aby zaskarbić sobie względy zamożnego dżentelmena, kaktusy wyglądały jak najlepiej tego dnia. „Była wiosna i wiele z nich było w pełnym rozkwicie, a kwiaty - nigdy czegoś takiego nie widziałem. Były takie piękne ”- wspomina Stockwell.

Przyjaciele kupili kolekcję na miejscu i Stockwell rzucił szkołę, aby zostać hodowcą. Patrząc wstecz, mężczyzna chwalił się według grup branżowych jako osoba, która „przewodziła sukulentnym trendom”, mówi, że przedsięwzięcie to było dogodnym sposobem na uniknięcie kariery, o której myślał, że zmierza jako dyplomata. („Jestem zwyczajnym dzieciakiem z Kalifornii” - mówi. „Jedyny skafander, który mam, to kombinezon”.)

Jeszcze bardziej zauroczył go flora przechowująca H2O po tym, jak zdał sobie sprawę, jak mało wymagają konserwacji - mógł wybrać się na surfowanie i nie przejmować się jak jego zaniedbanie może wpłynąć na ich zdrowie - i jak w skali mikro można na nie spojrzeć i zobaczyć kolory i tekstury rzadko spotykane gdzie indziej w Natura.

Jednak większość współczesnych ogrodników Stockwella nie podzielała jego zauroczenia. Na przykład szkółki handlu detalicznego w rejonie zatoki San Francisco, które były nieskazitelne pod ich opieką tak wybrednym okazom, jak drzewo fuksji, brakowało tego samego intuicyjnego dotyku sukulenty. „Chodziłbyś do tych szkółek, wszystko jest nieskazitelne, z wyjątkiem sekcji sukulentów - rośliny były martwe, przeładowane, z mszycami” - wspomina Stockwell. Jak ci ludzie, wielu z nich, którzy ukończyli szkołę ogrodniczą, tak źle wyglądają w tej części przedszkola? zastanawiał się.

Kiedy Stockwell otworzył swój sklep detaliczny Carmel w latach 80., sukulenty miały reputację surowej i agresywne, nawet uważane za wyjątkowo funkcjonalne, wymagające mniej wody, nawozu i pielęgnacji niż inne rośliny. „Powszechnie uważa się, że są kaktusami i będą cię szturchać” - mówi. „Moje zainteresowania ewoluowały, próbując zrozumieć, dlaczego ludzie nie używali ich bardziej jak innych roślin, do kształtowania krajobrazu i ogrodnictwa w pojemnikach”.

W Stockwell sukulenty znalazły mistrza, który śpiewałby chwały masom. Postawił sobie za cel eksperymentowanie z nimi, hodowanie nowych odmian i chociaż nie uważa się za projektanta, tworzenie instalacji „w celu popularyzacji roślina. ”(Jego 14-stopowa„ żywa kula ”, wykonana z 20 000 kolorowych echeveria, sedum, sepervivums i innych odmian, była główną atrakcją San Francisco Flower and Garden 2013 Pokazać.)

Przyciągnął uwagę Zachód słońca magazyn na początku swojej kariery - „Ten facet, zdecydowałem, że w momencie, gdy go poznałem, myśli na wielką skalę”, pisze redaktor naczelna Kathleen N. Brenzel we wstępie do książki Stockwella - zarabiający stronę w numerze z 1981 r. Swoimi soczystymi bukietami. Wkrótce potem regularnie współpracował z redaktorami. Przejażdżka rowerem przez park mobile home w 1984 roku dała Stockwellowi kolejne kreatywne paliwo, gdy zatrzymał się, aby popatrzeć na ogród kontenerowy posadzony w skrzynce na owoce. „To, co przemknęło mi przez głowę, to obraz pudełka przymocowanego do ściany jak dzieło sztuki”, pisze w swojej książce. Ta mentalna błyskawica zaowocowała jednym z pierwszych nowoczesnych przykładów pionowego ogrodnictwa, pokazanym w Zachód słońca później tego roku. Stockwell uznał swoje dzieło za „żywe obrazy”.

Przez dziesięciolecia Stockwell obserwował popularność sukulentów woskowych i zanikających, a następnie ponownie woskowych, wciąż uważanych za osobliwości. „Skupiono się na kolekcjonerstwie, a nie na funkcjonalności” - mówi. „Ludzie zbierali rośliny, których nie mieli lub których nie mieli ich sąsiedzi, i trzymali je w małych doniczkach na pokładach i w ogrodach”. Konsumenci widzieli, jak projektanci zaczynają włączać sukulenty tu i ówdzie w czasopismach, ale tylko kilka odmian było dostępnych publiczny.

Wiele amerykańskich trendów pochodzi z Kalifornii, a „succu-mania” nie różni się niczym. W połowie XX wieku, w miarę trwania suszy, krajobraz państwa zaczął się radykalnie zmieniać. Były to tylko okoliczności, w których sukulenty były potrzebne, aby zabezpieczyć się w hierarchii roślin.

Gdy właściciele domów zaczęli kopać trawniki na rzecz sukulentów i innych odpornych na suszę wyborów, Stockwell stał się jedną z najbardziej płodnych hurtowni soczyści dostawcy na Zachodnim Wybrzeżu, w pewnym momencie uprawiający od 300 do 600 różnych odmian, tysiące roślin, w swojej Castroville żłobek. Projektant z San Francisco Flora Grubb, sama w sobie celebrytka w soczystym świecie, uważa go za mentora i przypisuje wiele sukcesów jej tytułowego sklepu ogrodniczego „wyjątkowym i bezkonkurencyjnym” roślinom, które dostarczył jako jej dostawca.

Stockwell powiedział. Nastąpiła znacząca zmiana w stosunku społeczeństwa do sukulentów Santa Cruz Sentinel niedawno. Ponieważ zyskały szerokie uznanie dla swojej funkcji i formy, zyskały nową pozycję. W 2010 r. Stockwell założył Succulent Extravaganza, dwudniowe wydarzenie z prelegentami i pokazami ogrodniczymi, które odbywa się co roku we wrześniu.

Sukulenty, teraz dostępne wszędzie od dużych sklepów do słupy i zdobiąc wszystko od biżuteria do parapetów kawiarni, z których co roku opracowywane są nowe hybrydy, wreszcie spełniły swoje krajowe marzenie.

„Gdziekolwiek jesteś, możesz hodować sukulenty, które są niskie w utrzymaniu, mało wody i nawozu”, mówi Stockwell. „Wszyscy są cholernie wybaczający”.

Śledź Country Living on P.zainteresowanie.