Jak naukowcy pomagają najbardziej zagrożonemu motylowi w Wielkiej Brytanii, Argynnis Adippe

  • Jan 05, 2020
click fraud protection

Zarabiamy prowizję za produkty zakupione za pośrednictwem niektórych łączy w tym artykule.

Najbardziej zagrożone w Wielkiej Brytanii motylArgynnis Adippe zniknął z większości Anglii i Walii i jest teraz ograniczony tylko do czterech krajobrazów.

Nowe badania naukowców wykazały, że zastosowano nowe podejście do ochrony zagrożonych gatunków. Są tylko Pozostało 37 populacji, 38 wyginęło od 1994 roku, więc naukowcy robią wszystko, co w ich mocy, aby je chronić.

Gdzie je teraz widzisz?

Piękny, kolorowy motyl jest wymieniony jako podatny na zagrożenia gatunki na mocy Wildlife and Countryside Act 1981. Często można go dostrzec latając nad wierzchołkami słonia lub w niskiej roślinności na polanach leśnych. Twierdze motyla pozostają teraz włączone Morecambe Bay Limestones, Dartmoor i Exmoor.

Zagrożony motyl
Argynnis Adippe motyl siedzący na kwiacie

AndiaGetty Images

Co robią naukowcy, aby pomóc?

„Ochrona motyli i partnerzy wdrożyli zarządzanie ochroną, aby zapewnić bardziej odpowiednie siedlisko w czterech pozostałych krajobrazach, w których motyl nadal istnieje - wyjaśnił dr Sam Ellis z

instagram viewer
Ochrona motyli do Odkryj dziką przyrodę.

„Monitoring wykazał, że motyl zareagował pozytywnie w niektórych krajobrazach, w tym w miejscach kolonizacji, w których kiedyś występował, oraz w miejscach, w których nigdy wcześniej nie był obecny”.

Podczas gdy różne zmiany w siedliskach pozwolą motylkom uzyskać wszystko, czego potrzebują, aby przetrwać, badacze twierdzą, że ich spadek może być również spowodowany zmiana klimatu.
„W krajobrazie wokół zatoki Morecambe w północno-zachodniej Anglii dzieje się coś dziwnego. W tym samym czasie, gdy motyl reaguje na nasze zarządzanie w niektórych miejscach, ogólna wysoka liczba brązowych malinowców nadal spada w całym krajobrazie ”- kontynuuje dr Sam.

„Nasze badania sugerują, że w tych siedliskach bracken występują pewne dość głębokie zmiany. W ciągu zaledwie 12 lat fiołki zmniejszyły się średnio o 50%, a siedliska miały mniej martwych korzeni, ale stały się bardziej trawiaste ”.