Związek Jackie i Bobby'ego Kennedy'ego

DziewiętnastolatekKathy McKeon właśnie przeprowadziła się z Irlandii do Nowego Jorku, kiedy została zatrudniona jako osobisty asystent byłej pierwszej damy Jackie Kennedy. W jej nowym pamiętniku Dziewczyna Jackieobecnie McKeon przypomina najważniejsze wydarzenia z 13 lat służby Jackie, którą nazywała Madam, i jej dzieci, Caroline i John Jr. Poniższy fragment książki McKeona pojawia się w 1964 roku:

Ponieważ zabójstwo nie minęło jeszcze rok, Madame wciąż była w czerni od wdowy, kiedy wychodziła, i jeszcze więcej przeznaczone na kameralne spotkania przyjaciół i rodziny w jej czerwono-brokatowej jadalni niż na dużych, powiewających imprezach w Dom. Nigdy nie widziałem, żeby płakała lub była na zewnątrz przygnębiona, ale nigdy nie miała dużego apetytu, a żniwo przerażenia, które przeżyła, było wyraźnie widoczne na jej boleśnie cienkim ciele. Rodzina nigdy nie była daleko, a jej siostra Lee i inni teściowie Kennedy'ego często odwiedzali. Lee miał mieszkanie kilka przecznic dalej, podobnie jak Bobby i Ethel Kennedy. Jean Kennedy Smith również mieszkała w odległości spaceru, a jej synowie, William i Stephen, byli ulubionymi towarzyszami zabaw Johna. Ich irlandzka guwernantka Bridey Sullivan szybko stała się moją najlepszą przyjaciółką i spędziliśmy godziny na rozmowach w Central Parku, obserwując chłopców.

Bobby Kennedy zamieszkał w Nowym Jorku po ustąpieniu ze stanowiska prokuratora generalnego, aby rozpocząć starania w 1964 r. O objęcie stanowiska demokratycznego przedstawiciela stanu w Senacie USA. Młodszy brat prezydenta regularnie odwiedzał 1040, zwykle przychodząc raz w tygodniu na kolację z rodziną. John i Caroline biegli i rzucali się na wujka, gdy tylko wszedł do drzwi, domagając się jego uwagi. Bobby wyrzucał Johna w powietrze i łapał go, a potem padał na podłogę, aby się bawić.

Pomyślałem, że wcale nie narzuca tak ważnego człowieka. Bardzo chudy i niezbyt szeroki jak ramiona prezydenta. Kiedy mnie zobaczył po raz pierwszy, zapytał o moje imię i uśmiechnął się szeroko, kiedy mu powiedziałem. „Mamy także Kathleen w naszej rodzinie”, powiedział, odnosząc się do swojej najstarszej córki. Mając ośmioro własnych dzieci w wieku poniżej trzynastu lat, Bobby z łatwością wkroczył w rolę zastępczego ojca Johna i Caroline i oni go czcili. Pani również wyraźnie się na nim oparła. Groźba, by powiedzieć wujkowi Bobby'emu o jakimkolwiek niewłaściwym zachowaniu, była jak mówienie dzieciom, których Święty Mikołaj się dowie.

Oprócz swojego mieszkania na Manhattanie, które znajdowało się w pobliżu jego kwatery głównej w centrum miasta, Bobby miał wynajęła dwadzieścia pięć pokojową rezydencję na wzgórzu jako weekendowy wypad w Glen Cove, na północnym wybrzeżu Long Wyspa. To było jak posiadanie prywatnego hotelu z wbudowanym basenem i uroczymi wypielęgnowanymi trawnikami z dużą ilością miejsca, w którym dzieci mogą oderwać się od swoich kuzynów. Pani lubiła Glen Cove na wszystkich leśnych szlakach, na których mogła jeździć konno, i wynajęła skromny weekendowy dom w pobliżu Bobby's, jednopoziomowy dom z kamienia polnego ze strumieniem z tyłu, w którym pokazałem Johnowi, jak robić papierowe żaglówki, aby ścigać się pod małym most.

Było to świetne miejsce dla dzieci, które mogły bawić się ze swoimi kuzynami w weekend, a Madam lubiła jeździć konno. To była jej samotna pogoń. Ethel był w żeglarstwie, a Joan Kennedy, żona Teda, miała pianino. Przynajmniej na pierwszy rzut oka Madam wydawała mi się bardziej jak szwagier niż szwagierki. Bobby i Madam mieli podobne odwrotne strony. Obaj mieli magnetyczne osobowości, ale wtedy okazało się, że z natury byli nieśmiali. Bardzo lubili spędzać czas na świeżym powietrzu i uwielbiali sporty, zwłaszcza te, które wymagały samodyscypliny lub osobistej siły. Bobby i Pani to Kennedys, których najprawdopodobniej zauważyliście pływając najdalej w oceanie, bez względu na to, jak zimna była woda i jak silny był przypływ. Były to prawdopodobnie także największe moli książkowe. Bobby był znany z tego, że potrafił zacytować klasyczny wiersz z czubka głowy, i to pani znała idealną linię za zacytowanie go przez Romea i Julię, gdy Bobby złożył hołd Jackowi, gdy przyjął nominację na senatora lato:

„Kiedy umrze,

Weź go i pokrój w małe gwiazdy,

I uczyni oblicze nieba tak pięknym

Że cały świat będzie zakochany w nocy,

I nie oddawajcie czci jaskrawemu słońcu ”.

Nie można zaprzeczyć, że Madam i jej szwagier byli blisko. Strata to straszna miłość. Bez względu na to, ile masz współczucia, jest to rodzaj bólu, który można tylko poczuć, a nie wyobrazić sobie. A kiedy dzieje się to w szybkim, przerażającym momencie, nie ma czegoś takiego jak uzdrowienie. Tragedia pozostawia otwartą ranę, a nie bliznę. Nigdy nie mówiłem Madam, że rozumiem te rzeczy, ale jak mogłem zobaczyć, że to okropne wspólna wiedza sprawiła, że ​​wdowa i młodszy brat prezydenta troszczyli się o siebie tak, jak oni zrobił.

Od DZIEWCZYNA JACKIEGOautor: Kathy McKeon. Copyright © 2017 Catherine McKeon. Przedruk za zgodą Gallery Books, oddziału Simon & Schuster, Inc.