The Real Bedford Falls

Fani To jest wspaniałe życie wiedz, że film rozgrywa się w fikcyjnym mieście o nazwie Bedford Falls, położonym gdzieś w stanie Nowy Jork - region można zidentyfikować dzięki różnym odniesieniom do sąsiednie wspólnoty, takie jak Buffalo i Elmira, przez cały film - ale mogą nie wiedzieć, że jedno miasto w szczególny sposób przypomina Bedford Spada.

Podczas pisania scenariusza reżyser Frank Capra odwiedził miasto Seneca Falls w stanie Nowy Jork. „W Bedford Falls jest wiele wodospadów Seneca”, Jimmy Hawkins, aktor, który grał George'a Baileya najmłodszy syn, Tommy, z klasyka z 1946 r., opowiada CountryLiving.com. „Sam most może ci powiedzieć rozdać."

W jaki sposób wielki hollywoodzki film, który urodził się we Włoszech, wychował w Los Angeles i mieszkał w południowej Kalifornii w USA czas, znajdź inspirację w idyllicznym regionie Finger Lakes Empire State, około 275 mil na północny zachód od Nowego Jorku Miasto?

Pierwsza wskazówka pochodzi od wielkiej rodziny Capry. Zgłoszono to miał krewnych w pobliskim Auburn, Nowy Jork; mógł ich odwiedzać, gdy z konieczności lub z ciekawości pojechał do Seneca Falls. Przypomniał lokalny fryzjer obcinanie włosów Caprze mniej więcej w tym czasie pracowałby nad scenariuszem filmu. Ten człowiek, Tom Bellissima, pamiętał tę wymianę, ponieważ był również pochodzenia włoskiego i żartował, że był „piękny” (bellissima po włosku oznacza „piękny”), a Capra, co po włosku znaczy „koza”, była „ Koza."

Po zakończeniu II wojny światowej Capra, weterynarz armii USA, który spędził lata wojenne na tworzeniu filmów edukacyjnych dla wojska, założył własną firmę produkcyjną i zaczął szukać następnego projektu. Jimmy Stewart powiedział, że w tym czasie on i Capra, którzy pracowali razem w 1939 roku Pan Smith jedzie do Waszyngtonumartwił się o „gdybyśmy to nadal mieli, wiesz, to tajemnicze„ to ”oznacza wszystko w tym mieście”. (Stewart był tak długo bez pracy, że zastanawiał się nad powrotem do Pensylwanii, by poprowadzić tatę sklep.)

Wtedy szef firmy produkcyjnej RKO Pictures zwrócił się do Capry o nakręcenie filmu na podstawie opowiadania z 1943 roku „Największy prezent” Philipa Van Dorena Sterna, w którym człowiek może zobaczyć, jak wyglądałoby życie, gdyby nigdy się nie urodził. Zasugerowała to żona kierownika studia. „Pomyślał, że to najlepszy pomysł, jaki kiedykolwiek słyszał, dlatego postanowił zrobić [film] na podstawie tego tematu” - mówi Hawkins.

Ale oprócz podstawowego przesłania i imienia głównego bohatera, Capra niewiele wzięła od Van Historia Dorena Sterna, polegająca na własnej wyobraźni i inspiracji z podróży do wypełnienia odpoczynek. W końcu tkał scenariusz do filmu pełnometrażowego z historii tak krótkiej, że często pojawiała się wówczas na kartkach świątecznych.

Wpływ wodospadów Seneca i otaczającego ich regionu Finger Lakes na scenariusz jest tak niesamowity miasto dawno temu uważało się za „prawdziwy Bedford Falls”. Jest most, na którym usiłowała kobieta samobójstwo; wybitny budynek Kuropatwy, dzielący nazwę z liceum Bedford; główna ulica, która kiedyś obejmowała medianę taką jak Bedforda; i nie mniej niż dwa domy, które wyglądają uderzająco podobnie do cholewki George'a i Mary na 320 Sycamore.

Seneca Falls organizuje nawet coroczny festiwal poświęcony wszystkim rzeczom IAWL. Tegoroczna uroczystość, która odbyła się w dniach 9-11 grudnia, oznaczała 70. rocznicę powstania filmu; trzech ocalałych aktorów, którzy grali w „Bailey kids” -Karolyn Grimes (Zuzu), Carol Coombs (Janie) i Hawkins - byli gwiazdami weekendu, podpisując autografy dla fanów, którzy czekali w kolejce godzinami na To jest wspaniałe życie Muzeum i organizowanie publicznej konferencji prasowej w charakterystycznej kaplicy Wesleyan. To tam członek publiczności, który twierdził, że jest wnukiem prawdziwego George'a Baileya, zastanawiał się na głos, czy Capra minął firmową firmę ubezpieczeniową dziadka („George P. Bailey Agency ”) w centrum Dryden w Nowym Jorku, około godziny drogi, przemierzając region.

„W oryginalnej historii główny bohater nazywał się George Pratt. [Capra] zmienił to na Bailey. Nie wiem - odpowiedział Hawkins.

Kluczowa scena filmu, w której George rozważa zakończenie swojego życia przez zeskoczenie z mostu w lodowate wody poniżej, jest niesamowicie podobna do tragedii, która wstrząsnęła wodospadem Seneca w dniu 12 kwietnia 1917 roku. Tego dnia młoda kobieta o imieniu Ruth postanowiła popełnić samobójstwo, skacząc ze stalowej konstrukcji prawie identycznej jak most Bedford Falls do kanału Barge poniżej. Widząc jej cierpienie, 17-letni pracownik kanału o imieniu Antonio Varacalli wskoczył później ona, pomimo własnej niezdolności do pływania. Uratował Ruth, popychając ją w stronę obserwatora, który wyciągnął linę bezpieczeństwa, ale utopił się w tym procesie. Poruszony heroizmem Varacalliego i bezinteresownym poświęceniem społeczność postanowiła przyznać mu Medal Bohatera Carnegie pośmiertnie, aw 1921 r. umieścił most z tablicą ku czci, która byłaby tam, gdy przybył Capra przez miasto.

Mieszkańcy Seneca Falls na początku XX wieku również zgromadzili wystarczającą ilość pieniędzy, aby sprowadzić rodzinę Varacalliego z Włoch, nad czym pracował w chwili śmierci. Ten akt pozyskiwania funduszy jest inspiracją dla końcowej sceny IAWL, kiedy całe miasto zaskakuje George wystarczającą ilością gotówki, aby uratować jego działalność budowlaną i pożyczkową.

Dziś Seneca Falls szczyci się tym, że nadal ucieleśnia wartości, które zainspirowały ten film - rodzinę, wiarę i społeczność. Wcześniej w tym miesiącu, podczas IAWL podczas festiwalu urzędnicy miejscy wręczyli Coombs, Grimes i Hawkins honorowe obywatelstwo. „Wszyscy urodziliśmy się w różnych miastach, ale rozmawialiśmy w ciągu ostatnich kilku dni i wszyscy powiedzieliśmy, czy kiedykolwiek narodzimy się ponownie chcielibyśmy, żeby były tutaj w Seneca Falls ”- powiedział Hawkins, mówiąc w imieniu własnym i swoich sióstr na ekranie, akceptując zaszczyt.

Następnie tłum zgromadził się w zabytkowy hotel Gould, który na weekend zmienił się w bar „Martini's”, aby świętować z ciastem i szampanem podczas śpiewania „Auld Lang Syne”. Przez cały weekend zarówno mieszkańcy, jak i turyści się bawili ich przypadkowe interakcje z ulubionymi postaciami, ożywiani przez utalentowanych aktorów, którzy wcielają się w George'a, Mary, Zuzu, Pana Pottera i wuja Billy'ego, którzy byli poza domem Ulica.

Pomimo obecnego statusu klasycznego święta, To jest wspaniałe życie zbombardowany w kasie, co kosztowało Caprę pół miliona dolarów. Interes publiczny w filmie praktycznie nie istniał aż do późnych lat 80. XX wieku, kiedy to zwiększone emisje telewizyjne i ogólne poczucie nostalgii sprawiły, że ludzie pytali: cokolwiek stało się Zuzu„Parafrazując Sheldona Leonarda, który grał Nicka barmana w filmie, Jimmy Hawkins mówi,„ film nigdy się nie zmienił; ludzie się zmienili. ”Ludzie potrzebowali przesłania filmu - że życie każdego człowieka jest ważne i wpływa na tak wiele innych żyć - wtedy, mówi, ale potrzebują go teraz bardziej niż kiedykolwiek.