W minione Halloween mój 20-miesięczny syn, James, przywdział puszysty brązowo-biały kombinezon i spędził wieczór, szczekając na duchy, czarownice i inne ghule na psikusach. Kiedy sąsiad zapytał o jego kostium, James po prostu powiedział „Mo” i wskazał na krótkonogie, długie stworzenie z opadającymi uszami obok niego.
Mój mąż Matt i ja adoptowaliśmy Mo ze schroniska w 2019 roku. To rodzaj psa, którego makijaż jest tajemnicą, ale gdybym miał zgadywać, powiedziałbym, że jest mieszanką jamnika i Rhodesian Ridgeback, z dodanym pitbullem. Początkowo chcieliśmy mieć starszego psa, ale kiedy otworzyliśmy jej klatkę, podbiegła do nas, liżąc i poruszając się, i natychmiast upuściła swoją piszczącą mysz u naszych stóp. Zaproponowałem, żebyśmy nazwali ją Mo, na cześć mojej ulubionej nauczycielki z liceum. Matt spojrzał na nią i uśmiechnął się. — Doskonale — powiedział. W tym czasie byliśmy również na liście oczekujących na adopcję dziecka. 11 miesięcy, które zajęło sprowadzenie Jamesa do domu, było wypełnione papierkową robotą, sprawdzaniem przeszłości, badaniami zdrowotnymi i wizytami pracowników socjalnych, ale z Mo po naszej stronie proces ten stał się nieco bardziej znośny. Dodała także bardzo potrzebną strukturę do naszych czasów. Kiedy byliśmy tylko Matt i ja, mogliśmy zostać do późna w domu, spać i robić cokolwiek innego
My zdecydowałem się zrobić. Kiedy Mo dołączył do rodziny, nasza codzienność się zmieniła: wstaliśmy wcześnie, żeby pozwolić jej wyjść na zewnątrz. Uczęszczaliśmy do szkoły posłuszeństwa, usuwaliśmy wypadki i nigdy nie zostawialiśmy jej samej w domu na zbyt długo. Dzięki dodatkowym obowiązkom związanym z psami czuliśmy się gotowi na powitanie naszego dziecka. (Tak, byliśmy tak naiwni, jeśli chodzi o rodzicielstwo, że myśleliśmy, że adopcja psa naprawdę nas przygotuje).Sekrety, które zachowaliśmy
Sekrety, które zachowaliśmy
Teraz 35% zniżki
James wrócił do domu sześć miesięcy po Mo. Tego ranka, kiedy otworzyłem drzwi wejściowe niosąc Jamesa, Mo natychmiast zaczęła skowyczeć i machać ogonem. Biegała po salonie, wyczuwając, że dzieje się coś ekscytującego. Tak było: te pierwsze chwile z Jamesem były dla nas wszystkich miłością od pierwszego wejrzenia. Kiedy zebraliśmy się na kanapie, po części podekscytowani i przerażeni, Mo usiadł obok mnie. Polizała twarz Jamesa, zwinęła się w kłębek przy jego drobnym ciałku i od tamtej pory nie opuszcza go. Od pandemii, która zamknęła świat, po przeprowadzkę przez kraj, przez wiele łez i napadów złości, Mo był przy każdym kroku — w tym przy pierwszym kroku Jamesa.
W przypadku tegorocznego kostiumu na Halloween James obecnie wybiera między superbohaterem a piratem. Cokolwiek wybierze, jestem pewna, że Mo będzie obok niego, gdy będziemy spacerować po ulicach, machając ogonem i poruszając ciałem, szczęśliwa, że jest tuż obok swojej najlepszej przyjaciółki i gotowa na każdą kolejną przygodę.
—Lara Prescott jest The New York Times autor bestsellerów pt Sekrety, które zachowaliśmy.