Wilhelm Zdobywca wybrał miejsce na zamek Windsor w XI wieku – łatwy dojazd ze stolicy i bliskość królewskiego lasu myśliwskiego sprawiły, że było to idealne miejsce na rezydencję królewską. Zaczął budować w Windsorze około 1070 roku, a 16 lat później zamek był ukończony. Podczas gdy Wilhelm Zdobywca budował zamek, nie mieszkał w nim, lecz wykorzystywał go wówczas jako bazę obronną. Zamek był przebudowywany za ich panowania przez różnych królów i królowe.
Zamek Windsor jest domem brytyjskich królów i królowych od prawie 1000 lat. W zamku mieszkało około 40 monarchów i jest to najstarsza i największa czynna rezydencja królewska na świecie. Zamek Windsor będzie nadal regularnie używany przez króla Karola podczas uroczystych i państwowych okazji, w tym wizyt państwowych zagranicznych monarchów i prezydentów. Według Royal Collection Trust obecnie mieszka tam ponad 150 pracowników.
Teren zamku Windsor zajmuje powierzchnię 13 akrów, co odpowiada 269 kortom tenisowym! Podobnie jak Pałac Buckingham, części zamku Windsor są otwarte dla publiczności, gdzie można zwiedzać historyczne pomieszczenia zbudowane dla Karola II i jego królowej Katarzyny Braganza.
Według Royal Collection Trust wielki pożar w Windsorze rozpoczął się 20 listopada 1992 r., a jego ugaszenie zajęło ponad 200 strażakom 15 godzin i zużyło 1,5 miliona galonów wody. Części zamku uległy zniszczeniu, inne uległy poważnym uszkodzeniom. Projekt renowacji zakończono pięć lat po wybuchu pożaru oraz w 50. rocznicę ślubu królowej Elżbiety II i księcia Filipa.
Okrągła Wieża stoi na terenie Windsoru już od tysiąclecia. Jednakże za panowania Jerzego IV Okrągłą Wieżę podwyższono o około 30 stóp, aby podkreślić panoramę zamku i dopasować ją do pomysłów w stylu gotyckim króla Jerzego.
Pomimo swojej nazwy Okrągła Wieża Zamku Windsor w rzeczywistości nie jest okrągła. Dziś wieża posiada kwadratową stronę południową, do której została przygotowana po uszkodzeniach zewnętrznych.
Późno Królowa Elżbieta II wykorzystywała zamek Windsor zarówno jako prywatny dom, w którym zwykle spędzała weekendy, jak i jako oficjalną rezydencję królewską, w której pełniła określone obowiązki formalne. Podczas pandemii Covid-19 królowa i jej mąż, książę Filip, spędzili większość czasu w Windsorze Zamek, a później stał się stałą bazą królowej po śmierci księcia Filipa w kwietniu 2021 r.
Na zdjęciu królowa Elżbieta II i jej syn, ówczesny książę Walii, pozowali z pierwszym drzewkiem jubileuszowym na terenie zamku Windsor w marcu 2021 r. Drzewo zostało posadzone w ramach inicjatywy The Queen’s Green Canopy (QGC), ogólnobrytyjskiej inicjatywy sadzenia drzew z okazji Platynowego Jubileuszu Jej Królewskiej Mości w 2022 roku.
Miejsce spoczynku królowej znajduje się obecnie w kaplicy pamięci króla Jerzego VI, będącej częścią kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor.
Mówi się, że w zamku Windsor znajduje się ponad 1000 pokoi. Wielka Sala Przyjęć była wcześniej wykorzystywana jako główna sala balowa. Po poważnych zniszczeniach wywołanych pożarem tę salę ceremonialną (w której monarcha gości oficjalne wizyty) pieczołowicie przywrócono do dawnego blasku. Najważniejsze to żyrandole, złocenia, gobeliny i duża urna malachitowa.
Nie bez powodu Wielką Salę Przyjęć określa się jako „najbardziej uderzającą salę” w zamku Windsor. Pokój jest udekorowany złotem od podłogi do sufitu, co czyni go bogatym w każdym znaczeniu tego słowa.
Sala Dębowa to salon mieszczący się w prywatnych apartamentach zmarłej królowej Elżbiety II, często wykorzystywany przez kameralne spotkania. Wcześniej znany jako Gotycka sala śniadaniowaPokój Dębowy ozdobiony jest ciężką gotycką boazerią i złoconym sufitem.
Komnata Waterloo (zlecona przez Jerzego IV dla uczczenia zwycięstwa sił alianckich w bitwie pod Waterloo) to jedno z największych i najbardziej ruchliwych pomieszczeń zamku Windsor. Jest otwarty dla publiczności przez większą część roku, a dziś służy do inwestytur (ceremonii, podczas których członkowie społeczeństwa otrzymują honor od członka rodziny królewskiej) i innego urzędnika wydarzenia.
W komnacie Waterloo wisi pięć żyrandoli z ciętego szkła – zainstalowano je w 1862 roku, a ich projekt został zatwierdzony przez księcia Alberta na krótko przed jego śmiercią.
Crimson Drawing Room to pokój półpaństwowy ze spektakularnymi widokami na okolicę Berkshire. Jest otwarta dla zwiedzających przez część roku, a w okresie świątecznym sala zawsze udekorowana jest okazałą choinką – choć najwyższa choinka (wysoka na 20 stóp jodła Nordmann wzięta z Windsor Great Park) jest faktycznie wystawiona w pobliskim St George's Hala.
Karmazynowy Salon charakteryzuje się bogatym, królewskim wnętrzem, od czerwonych zasłon, dywanów i mebli tapicerowanych, po złocone ściany i sufity. Karmazynowy Salon został pieczołowicie odrestaurowany po zniszczeniu przez pożar w 1992 roku.
W zamku Windsor znajduje się także kaplica św. Jerzego, z której korzysta rodzina królewska, a także lokalny kościół. Budowę kościoła rozpoczął w 1475 roku Edward IV, a ukończył Henryk VIII w 1528 roku. To piękny przykład stylu prostopadłego. Bogaty w historię, jest miejscem wielu królewskich wesel, w tym zaślubin księcia Harry'ego i Meghan Markle w maju 2018 r. (na zdjęciu) oraz księżniczki Eugenii i Jacka Brooksbanka w październiku 2018 r.
Sala Św. Jerzego to największa sala Zamku, ma 55,5 m długości i 9 m szerokości. Może pomieścić do 162 osób podczas bankietu państwowego, podczas którego monarcha gości odwiedzającą głowę państwa. Sala uległa zniszczeniu podczas pożaru w 1992 r., a Komitet Odbudowy, na którego czele stał książę Edynburga, zdecydował się przeprojektować ją w nowoczesnym stylu gotyckim. Gdy sala nie jest wykorzystywana przez rodzinę królewską lub podczas bankietów państwowych, można ją zwiedzać publicznie.
Ze względu na niesamowitą wielkość Sali Św. Jerzego nakrycie stołu na bankiet zajmuje od 8 do 10 osób w ciągu dwóch dni. Według Royal Collection Trust każdemu gościowi przydzielane jest bardzo specyficzne 46 cm na stole.
Najstarsza działająca kuchnia w kraju, zamek Windsor, służyła 33 monarchom, w tym zmarłej królowej Elżbiecie II. Obsługiwała także gości na weselu księcia Harry'ego i Meghan Markle. Mówi się, że trzepaczka znajdująca się w kuchni może pomieścić jednorazowo do 250 jajek, a w piwnicy przechowywanych jest 18 000 butelek wina.
W zamku Windsor znajdują się witraże pochodzące z około 1236 roku, z których najstarszy uważa się za prezent ślubny króla Henryka III dla jego żony Eleonory z Prowansji. Po wielkim pożarze Windsoru wiele witraży wymagało wymiany. Ten pokazany na zdjęciu powstał zainspirowany twórczością księcia Filipa i przedstawia pracownika ratującego obraz, podczas gdy strażacy walczą z płomieniami.
Zamek Windsor, w tym Wielki Park, ma ponad 450 zegarów. Kiedy zaczyna się czas BST, zegarmistrz potrzebuje 16 godzin na zmianę czasu na każdym zegarze. Po zakończeniu BST ponowna adaptacja zajmuje im 18 godzin. Co więcej, zegary w królewskiej kuchni śpieszą się zawsze o pięć minut, aby jedzenie nigdy nie zostało podane z opóźnieniem.