Wodze: Jak konie terapeutyczne zmieniają życie jeźdźców, opiekunów i wolontariuszy

Aby uczcić ciężką pracę zwierząt terapeutycznych w Wielkiej Brytanii, Country Living odwiedzić Stowarzyszenie dla osób niepełnosprawnych (RDA) Grupa Watershed w Gloucestershire. RDA obchodzi w tym roku 50. rocznicę.

Powitanie od namiętnych wolontariuszy z Watershed w idealnej pocztówkowej wiosce Cotswold Coates jest tak ciepły, jak uśmiechy na twarzach niepełnosprawnych jeźdźców, kiedy rozpoczynają swoją ulubioną terapię koń. Każdy jeździec nawiązał silną więź ze swoim zwierzęciem, powierzając mu, aby podniósł luz, gdy niepełnosprawność umysłowa lub fizyczna nie pozwala im na pełną kontrolę.

RDA zapewnia między 500 indywidualnie zarządzanych grup sporty konne dla 25 000 dorosłych osób niepełnosprawnych i dzieci w Wielkiej Brytanii. Ale to znacznie więcej niż tylko ćwiczenia fizyczne - oferują przyjazną rodzinę i bezpieczną przestrzeń dla odważnych jeźdźców, niestrudzonych matek i opiekunów oraz hojnych wolontariuszy. To „uspokajająca szczęśliwa rodzina”, mówi matka jednego z jeźdźców.

Większość niepełnosprawnych jeźdźców regularnie odwiedza Watershed, przynajmniej raz w tygodniu, a niektórzy jeźdźcy pokonują ponad 20 mil. Każda spotkana osoba promieniuje pozytywnie na centrum - czy to na dobre samopoczucie korzyści dla jeźdźców; wytchnienie dla opiekunów; satysfakcjonująca aktywność i życie po przejściu na emeryturę daje wielu wolontariuszom.

Dlaczego konie

„Myślę, że to dlatego, że są takie duże”, mówi wolontariuszka Watershed, Pam Farnsworth Country Living. „Psy i koty są bardzo terapeutyczne, ale koń jest dużym zwierzęciem i musisz szanować zwierzę takiego rozmiaru. A jednak, kiedy jeździsz, po prostu kończysz w zgodzie z koniem. Trudno to opisać, ale zdecydowanie ma się wrażenie, że ma się duże i potężne zwierzę ”.

Pam, która pracuje w niepełnym wymiarze godzin i opiekuje się wnukami jeden dzień w tygodniu, jest wolontariuszką w Watershed od 15 lat. „To fantastyczna rzecz dla każdego rodzaju ludzi” - wyjaśnia. „Wiele osób żyje na własną rękę, dlatego być może interakcja tutaj i możliwość nawiązywania nowych przyjaźni wśród wolontariuszy jest tak jak ważne jak jazda ”.

Spotkaliśmy czteroletnią Gwendolyn, która może teraz sama siedzieć wyprostowana ...

Czteroletnia Gwendolyn z Bourton-on-the-Water od razu skradła nasze serca. Urodzona trzy miesiące przedwcześnie, pełna charakteru i ekspresji dziewczynka ma coś, co jej mama Kieri nazywa „całkiem CV chorób i trudności ”, w tym przewlekła choroba płuc, porażenie mózgowe, epilepsja, autyzm i opóźnienie mowy.

Ale to nie tylko jej niepełnosprawność określa Gwendolyn, ona jest „fanatyką zwierząt - im większa, tym lepsza”, mówi mama Kieri. „Miałaby koń shire gdyby mogła mieć własną drogę. ”

Kieri opisuje dalej: „Kiedy zaczęliśmy [jeździć konno], Gwendolyn była bardzo niepewna co do dziwnych dorosłych. Kiedy była na koniu, nie mogła nawet usiąść bez dwóch osób, które fizycznie trzymałyby ją w pozycji pionowej, nie mówiąc już o trzymaniu lejców. Mogła wytrzymać tylko około dwóch minut.

„Teraz Gwendolyn może zrobić pełną półgodzinną lekcję i całkowicie się wyprostować. Potrafi uchwycić panowanie i staje się dość rozmowna. Resetuje ją. Wychodzimy tutaj na świeże powietrze, a nawet jeśli pada deszcz i siedzimy na Benie, jej kucyku, od razu ją uspokaja ”.

Spotkaliśmy dorosłego jeźdźca Penny, który odzyskał siłę do powieszenia zmywania ...

Spotkaliśmy również dorosłego jeźdźca Penny Thomas, który jako dziecko jeździł konno, ale w 1984 r. Zdiagnozowano u niego stwardnienie rozsiane. Przeprowadziliśmy wywiad z Penny w stajniach Watershed, podczas gdy kucyk, Mo, zmagał się z nią, aby być na czele naszego aparatu.

Przez 20 lat po zdiagnozowaniu stwardnienia rozsianego Penny wyjaśniła, że ​​czuje się „okej, choć trochę chwiejnie”. Ale Penny też była 12 lat temu zdiagnozowano raka piersi, który dał jej ciału to, co określa jako „naprawdę dobry wstrząs”. Penny chodzi teraz z kijami i używa skuter.

„Kiedy miałam 40 lat, powiedziałam córce:„ Nie mogę już jeździć ”- mówi Penny, ale to było zanim zobaczyła ulotkę na temat wododziału RDA ...

„Przyjechałem do Watershed cztery lata temu i jest to najlepsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłem. Naprawdę tak jest - mówi Penny. „Psychicznie to kocham. W każdym razie jestem typem zwierzęcym. ”(Chociaż Penny przyznaje, że ma szczególną słabość do koni, ponieważ dla nich jest ona po prostu każdym innym jeźdźcem, który nie jest określony przez niepełnosprawność. „Nic o mnie nie wiedzą”, uśmiecha się.)

Penny powiedziała nam, że największą zmianą, jaką widziała od czasu ponownego podjęcia jazdy konnej, była jej zwiększona siła. „Mogę podnieść ręce” - mówi Penny. „Mogę zawiesić zmywanie - wiem, że to smutne, ale właściwie mogę zawiesić zmywanie. Mogę po prostu robić normalne rzeczy, które kiedyś robiłem. ”

„Mój najmłodszy syn powiedział mi, że teraz wyglądam na tak szczęśliwego i zrelaksowanego. Kiedyś byłem trochę wredny i wredny, ale najwyraźniej jestem teraz całkiem miłą osobą. ”

Wszystkiego najlepszego z okazji 50. urodzin RDA

RDA, którzy zawsze starali się zakwestionować postrzeganie niepełnosprawności, są zachwyceni świętujemy 50 lat zapewniania mniej zdolnym działalności, która staje się kołem ratunkowym dla nich i ich rodziny.

Przez cały rok odbędzie się wiele imprez okolicznościowych, w tym tydzień świętowania w październiku dla wszystkich grup RDA w Wielkiej Brytanii oraz parada na corocznych mistrzostwach sportów konnych.

RDA również uruchomiły ich Kampania 50 twarzy która prezentuje 50 inspirujących historii od osób, które skorzystały z jazdy konnej, w tym członków, wolontariuszy i kibiców.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O RDA

Podoba ci się ten artykuł? Zapisz się do naszego biuletynu, aby otrzymywać więcej takich artykułów bezpośrednio do skrzynki odbiorczej.

ZAPISZ SIĘ